Kolejna noc.
Utopiona w czajniku kawy i oceanach myśli.
Na tratwie ze wspomnień dryfuje w milczeniu.
Poszukując światła uczuć.
Gdyby tylko powiał wiatr nadziei…
Na zmianę, koniec cierpienia, na poczucie czegoś, czegokolwiek.
Co nie jest bólem rozdartego serca i zdeptanych marzeń.

Jestem obok Was.
Tuż na wyciągnięcie ręki.
Jestem uchem, gdy chcecie się wygadać.
Ramieniem, gdy chcecie poszlochac.
Dłońmi, gdy potrzebujecie pomocy.
Jestem dla Was powietrzem, gdy chcecie złapać oddech.
Jestem dla Was niczym, gdy chce zaistnieć w Waszym życiu.

My, złączeni przez poczucie winy.
My, zatraceni w codziennej szarości.
My, zniewoleni przez tęsknotę za dniami przeszłymi.
My, cierpiący za prawdziwa miłością.
My, dążący do namiastki szczęścia.
My, którzy będąc tak blisko siebie przechodzimy życie w samotności.
My, obłąkani przez demony przeszłości.
My, oszukani przez fałsz świata.
My...
My, wszyscy znikniemy w niepamięci, odepchnięci przez Bogów, zostaniemy skazani na wieczny niebyt.

Oto ja
Stoję nad przepaścią szaleństwa
Rozdarty uczuciami
Zagubiony w mrokach własnych myśli
Otoczony ludzmi
Zamknietymi za szyderczym uśmiechem kłamstw
Lecz widzę skrzydlatą postać po drugiej stronie
Choć nie wiem czy to skrzydła gołębia czy nietoperza...
Czekam...
Czy wyciągnie do mnie dłoń...

Dlaczego pojawiła się w moim życiu?
Dlaczego się w Niej zakochałem?
Dlaczego pokazała mi jaki piękny może być świat?
Dlaczego mowiła że mnie kocha?
Dlaczego mnie wykorzystała?
Dlaczego odeszła?
Dlaczego kłamala?
Dlaczego zniszczyła to wszystko co mieliśmy?
Dlaczego już Jej nigdy nie będę miał w ramionach?
Dlaczego pozostała moim sercu?
Dlaczego nie potrafie życ bez Niej?
Dlaczego...
Nikt mi nie odpowie.

Widzialem motyla, jak igrał wśród drzew
Ze skrzydeł rozdartych mieniła śie krew
Chciał walczyć lecz nie mógł bo brakło mu śił
Wtem promień ostatni z góry się skrył

Widziałem jelenia, jak siegnął go strzał
We krwi zbroczony do życia się rwał
Chciał walczyć, lecz nie mógł bo brakło mu sił
Wtem promień osttni za góry się skrył

Mnie dziewcze zdradziło, rozpierzchły się sny
Lecz serce złamane wciąż każe mi życ..
Tak żyje z dnia na dzień, aż braknie mi sił
Bez promienia słonca który za góry już dla mnie się skrył

Nie Widziałem jak sie zbliża...
Poczułem jej zapach...
Przystanęła przy mnie na chwile...
Poszlismy razem...
Lecz Ona wybrała inna drogę
Potrzebowala mnie tylko bym pomógł jej nieść bagaż...
Zostawila mnie samego na rozstajach dróg...
Już tak dawno temu...
Dlaczego nie potrafie iść sam?
Dlaczego nie wróci z bagażem...
W którym zabrala moje sece...