Jesienne drzewa
spowite kolorami
poezja życia

Na jutro będzie
pozytywne myślenie
listopadowe

Kiedyś Odeszli
tak jak my odejdziemy
pamięć zostanie

W swoich myślach
mogę się stać kim zechce
taki charakter

Za dużo myślę
wymyślone problemy
oby poszły precz

Dziwadło ze mnie
lubię swoją samotność
ale smutku nie

Gorąca kawa
jesienna półprzytomność
daje wokół znać

Spacer Jesienią
słonecznym październikiem
wiele nie trzeba

Zmierzam do celu
kasztany lśnią w słońcu
miły to widok

Nie mam czasu na jesienne smutki, bo życie toczy się Teraz. Nie znamy Jutra, ale wiemy o Dziś. Właśnie dzisiaj jest dzień, żeby powiedzieć sobie, że życie jest Piękne, bo Jest. Życie jest fajne, bo jestem fajna/fajny. Życie jest radosne, bo potrafię się Uśmiechnąć i podać ten promyk dalej.

Tak kruche wszystko
tak ulotne w życiu
szczęście to chwile

Życie to walka
bitwy nieuniknione
tym razem dobrze

Bieszczadzkie lasy
dzieciństwa błogie czasy
już nie powrócą

Młodej krwi strugi
pamięć się im należy
nie oceniajmy

Odwaga ludzi
by bronić swego kraju
naszej Wolności

życzę Każdemu...

Radzimy sobie
pomagając nawzajem
siła Miłości

Serce wybiera
pokryte bliznami jest
wrażliwe na ból

W piórka obrosły, myśli, że dorosły.
Kobieta odpowiedzialna to prawda niepodważalna.
Człowiek smędzący jest irytujący.
Smutek się pojawi, miłe słowo go odprawi.
Amantem się stał i wianuszek kobiet miał.
Burak się nazywał i jak burak się zachowywał.
Bużkę ładną miała i chłopaka w sobie rozkochała.

Analizuję
wieczorne rozmyślania
Księżyc mnie wita

Już Słońce wzeszło
kolejny dzień nastaje
rosa na trawie

Dzień nie taki zły
dobre chwile ukazał
dość narzekania

Młodość to radość
bez powodu większego
pragnie się wznosić

Dojrzałość piękna
pokorna wobec życia
cecha nabyta

Starość przychodzi
pogodzona z życiem
kopalnia wiedzy

Radosne chwile
we wspomnieniach ukryte
może powrócą

Smutek powrócił
życie nie szczędzi bólu
takie już bywa

Trudniej wzlecieć, gdy ma się raz po raz urywane pióra.

"Pesymiści i Optymiści żyją tyle samo, tylko Pesymiści smutniej, a Optymiści weselej" prof. Władysław Bartoszewski

Ludzie narzekają, bo...?
1. Porównują swoje życie do innych i to ich frustruje,
2. Nie cieszą się z tego co mają lub co osiągnęli,
3. Nie doceniają siebie,
4. Mają kompleksy, które wyolbrzymiają,
5. Mają naturę malkontentów.

Im bardziej się porównujesz tym więcej się frustrujesz.