Słonko moje najdroższe ,którego blask uderza prosto w me oczy zapatrzone w bezdenną otchłań szczęścia ,którą jesteś.Moje ślepia patrzą na Ciebie niczym murzyńskie dziecko na kawałek chleba ,bez Ciebie czuje się jak ten polny kwiat ,któremu przyszło żyć na pustkowiu! Ah moja zbawicielko serca ,wybaw mnie z tej udręki! Moja dusza obumiera..