Jeśli miałabym o Ciebie walczyć, to poddałabym się na starcie, błędny rycerzu.

A jeśli darujesz mi coś na wzór szczęścia, to oddam Ci siebie.

Uchodzi za eksperta od rzeczy, których nigdy w życiu nie robiła.
Teoretycznie doradza najlepiej.

W rytm Twoich słów stawiam kroki. Prowadź mnie ku szczęściu.

Słaba kobita potrzebująca mężczyzny, tak często karana idiotą.

Tworząc swój własny, ekscentryczny świat zapomnieli, że nie żyją w nim sami.

-To nie chodzi o Ciebie, prawda?
-Już takie jest to moje życie. Bardzo rzadko chodzi o mnie.

To uczucie jest nie do opisania. Jesteś moją życiową tragedią. Żyjąc w ten sposób sama się zabijam. Psychologiczna autodestrukcja.

Mój świat rozpoczynający się i kończący Tobą. Wciąż tak wielki.

Nic nie trwa wieczne. Nawet nadzieja, ugaszona i z całej siły pchnięta w inną stronę, niczym dmuchawiec potrafi opuścić.

-Jednak prawdziwa miłość zwycięża wszystko i trwa wiecznie. Doskonale o tym wiesz, pani -powtarzało uparcie serce.
-Zamilcz serce, głupie serce.

Ironią losu w moim przypadku jest fakt, że z pośród kilku miliardów mężczyzn zakochałam się właśnie w Tobie. Ironią umysłu natomiast, że wcale tego nie żałuję.

- Chciałabym mieć takie śliczne i niespotykane oczy jak Ty.
- Nie widzę w nich nic ładnego. Są tylko duże i zielone.
- Nie to miałam na myśli. Zazdroszczę Ci tej tajemniczej iskierki uczucia, które sprawia, że świat nabiera barw.

-Jesteś aniołem.
-W takim razie żyjemy w piekle, mój drogi.