odrzucił ją, tak po prostu odrzucił, potraktował jak swojego rysoraka z dzieciństwa z którego wyrósł, jak ubranie, ktróe się wynosiło, jak nudną książkę, stał się po prostu tym, kim bała się, że będzie - zwykłym chamem, rozpuszczonym i zepsutym do szpiku kości dzieciakiem bawiącym się uczuciami

do wczoraj nie wiedziałam, że można ponownie zranić wzdłóż tych samych gojących się ran, tworząc jeszcze większą, boleśniejszą i trudniejszą do uleczenia

- Być z tobą ? Ja nie chcę cię ranić.
- Nie jesteś w stanie mnie zranić, nie ma czego ranić.