Rozrzucił na stole pudełko kredek i rzekł do mnie: "moje życie jest jak te kredki..niby kolorowe, a jednak w nieładzie.."

Na początku nasz związek był jak symbioza konieczna - życie bez siebie było niemożliwe. Teraz przypomina już tylko protokooperację - umiemy bez siebie życ i nie wiemy czy nasze współżycie jest stałe, czy czasowe. Boję się, że wkrótce wszystko przejdzie w komensalizm i zacznę byc dla Ciebie obojętna.

Wiosną robi się porządki. Wyrzuca się to, co niepotrzebne... z serca i myśli też... To chyba dobry czas bym wreszcie pozbyła się Ciebie...

Ta wiosna była najpiękniejszą w moim życiu
Razem z naturą rodziło się moje uczucie do Ciebie...