Rozrzucił na stole pudełko kredek i rzekł do mnie: "moje życie jest jak te kredki..niby kolorowe, a jednak w nieładzie.."

Na początku nasz związek był jak symbioza konieczna - życie bez siebie było niemożliwe. Teraz przypomina już tylko protokooperację - umiemy bez siebie życ i nie wiemy czy nasze współżycie jest stałe, czy czasowe. Boję się, że wkrótce wszystko przejdzie w komensalizm i zacznę byc dla Ciebie obojętna.

Wiosną robi się porządki. Wyrzuca się to, co niepotrzebne... z serca i myśli też... To chyba dobry czas bym wreszcie pozbyła się Ciebie...

Ta wiosna była najpiękniejszą w moim życiu
Razem z naturą rodziło się moje uczucie do Ciebie...

Mówiłeś mi, że jestem kłująca jak kaktus.
Tylko, że nawet kaktusy czasem zakwitają.
Potrzebny jest tylko człowiek, który będzie go odpowiednio pielęgnował.

To ten który w przeszłosci planował z nią swoją przyszłość, a teraz nie ma go przy niej w teraźniejszości...

.

Nie staraj się za bardzo. Z nadmiernych starań nic nie wynika.
Podejdź do tego spokojnie, z wiarą i optymizmem a osiągniesz zamierzone cele...

Taki mały człowiek, a daje tyle radości...

Mojemu przecudownemu bratankowi... <3

Nie znoszę pożegnań.
Nigdy nie wiesz, czy nie żegnasz się z kimś po raz ostatni...

Od pewnego czasu lubię batony o nazwie Maciek...
Jem je często, bo wtedy mogę choć przez chwilę mieć "Cię" tylko dla siebie...

Mam taki zwyczaj, że zawsze kiedy coś się w moim życiu zmienia - zmieniam fryzurę.
Po tym jak mnie zostawiłeś też to zrobiłam...
O ja głupia. Myślałam chyba, że razem z tymi kilkoma włosami, które opadły na ziemię , opadnie też moje uczucie do Ciebie...

Zawsze myślałam że jestem pechowcem, ale później siedzieliśmy razem nad brzegiem morza i wpatrywaliśmy się w gwiazdy...
Wtedy zrozumiałam, że jestem szczęściarą.

-Nie rozumiem , nie chcesz już ze mną być?
- Ja nie chcę z Tobą być , ja chcę się z Tobą ożenić...
Chcę żebyś była moją żoną cudowna kobieto...

Pierwsza miłość przeważnie się kończy, ale pozostawia po sobie piękne wspomnienia... Mimo wszystko.

Dla M.

Kiedyś płakałam za Tobą .
Dziś płaczę ze śmiechu na samo wspomnienie tego, że mogłam kochać kogoś takiego jak Ty.

Siedziałam na ławce i płakałam.
Podszedł do mnie mały chłopiec i zapytał : "dlaczego Pani płacze?"
- bo coś zgubiłam...
- co?
- serce...
- Niech Pani spojrzy , jest tutaj.. - powiedział i narysował patykiem na ziemi małe serduszko.

Chciałabym żebyś to Ty był tym chłopcem...