Jak to możliwe, że gdy dorastamy, nie dostrzegamy tego, co piękne w naszym życiu.
Zapominamy o innych i stajemy z dala od świata, w ukryciu.
Nie chcemy niczyjej pomocy, siedzimy cicho jak myszy,
Z bólem serca, z tęsknotą, czekamy, aż Bóg nas usłyszy.
Nie lubimy rozmawiać o swoich problemach z innymi,
Nie chcemy, by ktoś interesował się sprawami naszymi.
Bo wyśmieje prosto w twarz, bo pozna nasze słabości,
Wszystko skrywamy w swym sercu, pozostajemy w nicości.
Czemu nie dostrzegamy tego, co kiedyś nasze oczy widziały,
Świat piękny, kolorowy, po prostu wspaniały...
Dzieciństwo- czasy kiedy największym problemem była
Zepsuta zabawka, która tak bardzo nasze oczy cieszyła.
To już nie są te czasy, gdy stałeś przed oknem i czekałeś na pierwszy płatek śniegu,
Po kilku latach dopiero usłyszałeś rozkaz: "Gotowy! Start!"- całe życie w biegu.
Mróz, nie za oknami, lecz w naszych sercach z kamienia,
które nie potrafi już dostrzec sensu swego istnienia.
I tylko wspomnienia czasami letni wiatr przywieje,
Widzisz dziecko, to ty. Dziecko, które się głośno śmieje.
Lecz trzeba iść dalej przez życie i mocno wierzyć w ludzi.
Spójrz! Bóg stworzył świat dla ciebie! Przestań się już łudzić!
Rozpal optymizm w tym mroźnym sercu z kamienia,
Czyń dobro, ciesz się życiem i spełniaj marzenia.
Spójrz! Przed tobą otwarty horyzont, to ty swym życiem kierujesz,
A o tym jakim człowiekiem się staniesz, sam zadecydujesz.

W moim życiorysie kolejna data się wpisała,
Ta jedna chwila, wiele do zrozumienia dała,
Ta jedna wiadomość, złamała serce moje,
Teraz już całkiem sama na rozstaju dróg stoję.
I zastanawiam się, w którą stronę mam iść,
Miałam wszystko czego chciałam, no a teraz nie mam nic.
Miałam wielkie marzenia, lecz wszystko się posypało,
Odszedłeś, a to wszystko się w jednej chwili stało.
Teraz siedzę w pokoju, zalewam się łzami.
Myślę o tym jak to jest, co się stało z „NAMI”…
Ludzie mówią, będzie dobrze, bo czas leczy rany,
A ja wiem, że tak nie będzie, bo byłeś mi pisany.
Odszedłeś, zabrałeś wszystko, nawet marzenia,
Teraz wiem, nie mam nic już do stracenia.
Nie umiem się pogodzić, że inną drogę wybrałeś,
Miałeś przecież być przy mnie, no właśnie- „MIAŁEŚ”…
Jedna czarna godzina, taki ból mi zadała,
Jedna chwila się moim, największym koszmarem stała,
Tęsknie za tobą skarbie, ale to nic już nie zmienia,
Tęsknie, ale to i tak już bez znaczenia…
Mijają sekundy minuty, dzień się ciągnie godzinami,
A ja ciągle w pokoju znowu zalewam się łzami,
Nic mi nie pomaga, ciągle się denerwuje,
I nikt- nawet przyjaciel- nie wie co teraz czuję.
Dlaczego tak jest, że los odbiera marzenia?
Czy nie mogę chociaż raz doczekać ich spełnienia?
Czy nie mogę chociaż raz być naprawdę szczęśliwa?
Przyszłość jest na prawdę niesprawiedliwa.
Mówię trudno idę dalej, lecz dziura w sercu pozostanie.
W mojej głowie tylko jedno słowo- to jest ROZSTANIE,
Pójdę dalej całkiem sama, już nie mogę martwić się,
Jeszcze tylko kilka słów-SKARBIE, KOCHAM CIĘ… :’(

Ludzie często ranią innych,
Wbijają ci sztylet w serce,
A ty stoisz tak niewinny,
Masz związane z tyłu ręce...

Często ludzie, których kochasz,
Mogą zranić jednym słowem,
A ty stoisz jak głaz twardy,
Z podniesionym w górze czołem.

Skąd ta siła w twoim sercu?
Skąd się bierze opór w Tobie?
Kiedy każdy w twarz ci pluje,
A ty tylko stoisz sobie?

Bóg Ci daje wiarę w życiu,
Żebyś góry mógł przenosić,
Lecz ty stoisz dobry sługo,
I o nic Boga nie prosisz.

Stawiasz czoła przeciwnościom
Zawsze po upadku wstajesz,
I nie szukasz zemsty w innych,
Lecz cały się im oddajesz...

Nie narzekasz, stoisz twardo,
Na gruncie swej mocnej wiary,
Z czystym sercem niesiesz Bogu,
Swoje najcenniejsze dary...

Milczę... chociaż me serce głośno krzyczy.
To, co jest w moim wnętrzu, tak na prawdę się nie liczy.
Ludzie tylko patrzą na to, co dla mnie jest nieistotne,
Moje słowa, chyba dla nich, tak jak chwile- są ulotne...
Nie chcę mówić tu nikomu, jak ma żyć, no bo nie warto,
W końcu nikt z nas tutaj nie wie, jaką los dziś rzuci kartą,
W jednej chwili, całe życie odmienić się przecież może,
Zobaczymy właśnie wtedy, kto na prawdę nam pomoże...
Wokół mnie ocean ludzi, świat bez barw- bo cały szary.
A ja jestem tylko kroplą, która nie odzyskała wiary.
Widzę, jak na horyzoncie czekają na mnie marzenia,
Lecz jeszcze daleka droga, by doczekać ich spełnienia. . .
Tak więc milczę, bo milczenie ponoć jest na wagę złota,
Milczę i nie wiem co mam powiedzieć, skoro moje serce KOCHA.... ;(