Ja wiem, żę czasem bywam głupia
samolubna, gniewna i zazdrosna
ale prosze cię dzisiaj
gdy spojrzę na zegarek
zobaczę 20:20, 21:21, 22:22
popatrz i ty
i w głowie ukryjmy ten fakt
że każdy z nas powiedział
- ktoś o mnie myśli

Czuje smród ilekroć ich widzę
Czuje smród gorszy od zgniłych obietnic i martwych słów
Czuje smród na każdym kroku

Wyczulony węch nie da się oszukać
Ale oni w oczach innych pachną jak oddanie i czułość
Pachną na zewnątrz

W końcu jednak gnije serce i smród obejmuje członki
Chwyta za butelki, zaciska dłonie w pięść, rusza bezwstydnie językiem
I w końcu tracą kontrolę

Ciepło i czułość dawno umarły
W rozpadających się członkach
Ale wciąż mamy nadzieję
Wierzymy
Że smród można zmyć
Że można cofnąć się w czasie
Że można uratować słabo bijące serce
Ale...
Czasem nawet nadzieja umiera

Gadał a gadał o tym że chce być wolnym
Że mu  ciążą wszystkie obowiązki
Ze po co miałby 2 dni tylko świętować Boże
Gdyby mógł wszystkie siedem
Że po co mu by było pióro, liczba, liść, fiolka, piłka i nuta
Kiedy mógłby wędrować i powoli je wszystkie złapać
Że po co mu by była rodzina, wielkie dla niego utrapienie
Gdy by mógł sam sączyć miód świata i życia
Gadał, a gadał aż w końcu sobie poszedł
Ale nazajutrz, wrócił cały podrapany
" głupi byłem, młody byłem"- mówił
I zatapiając w nogi w domowych bamboszach
Zajadał ulubione pierogi ze śmietaną

Ukryta przez wielkie cielsko kołdry
Z przyjacielem o glinianym uchu
Patrzę w okno

Liście ocierają się o szybę
Pozostają tam chwilę, wołają żeby je wpuścić
I znikają

Godziny mijają
Ciągle sama
To lubię [...]