W świecie ignorancji
trudniejsze niż wszystko
jest pokonać nie osobę
a nazwisko.

O głowo moja
coś zmienna jest jak aura
rzecz nie tyczy się wiatrów
te akurat w życi mam

nie ma tak że pogody nie ma
wcale to z długością pójść możemy
są przecież nagłe załamania
licho z hektopaskalami

czasem miejscem jest się w depresji
skąd trudno się wygramolić
tym bardziej gdy się nie widzi
jak na równinie pięknie słońce opala

dumnie wciskając się w centrum błękitu
w powadze od której radością bije
tak dostojnie że przymyka się oko
na plamy na służbowym uniformie.

Diabłu odsprzedałbym duszę
gdyby tylko mnie zapewnił
iż szczerze mnie pokocha
dążąc do mojego szczęścia i dobra

we mnie studnie bez dna
napełniane dusz skrawkami
ich tła cząstkami wyselekcjonowanymi
tworzące mego Boga

wybredne formy dziur
bez ocen skal i punktów odniesienia
nie wskakuję już tam z obawy przed utopieniem
ino się obmywam po to ten kołowrót

przyciągam spragnione karawany
niejeden dumnie tylko zwilży wargi
inny zobaczy jak ślina się na tafli rozpada
bo nie deszcz przecież
zapominając chwilowo że jest na pustyni

rozsiane po niej oazy ze studniami
po sto dni nad każdą bies przystanie
rozmyślając nad tym co dla mnie dobre
lecz każda z nich odpowiedzieć może tylko echem.