Jakoś tak to leci.

To nie życie niszczy nas skrycie. To nasze zachowania. To często one psują nam życie, a nie otoczenie, nie inni ludzie. Wypieranie własnych uczuć, brak kontaktu z nimi, trzymanie się ludzi, którzy zranili, byli nie lojalni, nie słuchanie swoich potrzeb, stawianie sobie nierealnych oczekiwań, ocenianie się... Znam to. Jeśli my będziemy niszczyły same siebie, każdy będzie nas niszczył. Jeśli my nie będziemy szanowały same siebie, nikt nas nie będzie szanował. Jeśli my nie będziemy się doceniać, nikt nie będzie nas doceniał. Trzeba trzymać się nadziei, że na pewno jest coś, co mogę zrobić, żeby sobie z tym wszystkim poradzić. Nawet jeśli jeszcze żadnego rozwiązania nie widzę.