Usta pragną z siebie wydobywać wszystkie słowa lecz kontrolerem jakości jest nasza głowa,
w której nie zawsze uda się wszystkiego przefiltrować.

Raz jesteśmy niczym jak skała lecz ludzka zawiść nie jednego nas wtedy powala.

Krótka forma sentencji ale jak cenne są w niej zawarte słowa.

Kiedy bezsens życia nas dotyka,zaczynamy błądzić krętymi ulicami ,bijąc się z myślami,
pragnąc w swój cień się wtopić i próbować bezradność w łzach utopić.

Czasem serce przejmuję kontrolę nad rozumem i dąży drogą w nieznane.

Nie umiem już mówić o miłości
bo ona już dawno w moim sercu nie gości,
pozostał tylko cień wspomnienia
i mroczny los wiecznego potępienia.

Większość swojego życia spędzamy żyjąc pośród rajskiego kurzu.

Ona taka księżniczka nie spełniona ,
On taki książę bez lśniącej zbroi ,
a jednak dostali swój własny pałac zbudowany z ich wyobraźni.

Uciec na drugą stronę tęczy,
zapomnieć o problemach co ludzkie głowy dręczą,
upajać się nasyconą barwami wolnością.
Zachłysnąć się nieskazitelnym powietrzem,
a potem wzbić się ponad stan swojej monotonnej codzienności
i tak nagle upaść w świecie szarości ,
znowu marząc o powrocie
do przesyconej barwami wolności.

Przychodzi w życiu niespodziewanie taki dzień,że nawet już nie podąża za tobą twój cień.

Czy ty też ma takie sny ,w których główną fabułę stanowimy My ?
Gdzie chłód miłości w płomień się zmienia.Słowa zaczynają nabierać sensu od nowa ,a myśli są już nie tak poplątane ,tylko spokojem otulone i chaosu pozbawione.

Czasem jest tak, że życie daje nam mały znak aby zaznaczyć w nim nadziei ślad.