DorotaB

Ubrani w życia skorupę dążymy do szczęścia z pełnym cierpień ,bólu i wyrzeczeń bagażem.

Są w sercu i na duszy takie rany gdzie świadomie rozdrapujemy je sami.

Miłość ma swoje drogi i kręte ścieżki ,nie patrzy na znaki i nie zna przepisów.

W kolebce dziecinnych marzeń tworzysz życie pełne wrażeń ,lecz kiedy rzeczywistość dorosłego życia nastaje to tylko melodia tych marzeń pozostaje.

Tak na chwilę zamknąć oczy aby umysł mógł w inny wymiar rzeczywistości wkroczyć,poczuć lekkość ciała oraz całkowity brak myślenia i stworzyć na moment z siebie swojego osobistego lenia.

Przerażają ciebie mądrości życiowe to zacznij myśleć jak je w życiu zastosować,
a nie chować w piasku głowę.

Bądź światłem dla moich oczów, drogowskazem w sercu, kiedy zgubię drogę do samej siebie, prowadź tam gdzie będziemy zaślepieni naszą miłością, aż uśpiony błogi czas zostanie wybudzony tylko dla nas.

Patrzysz w oczy ,chcesz zagłuszyć mowę ,schować wszystkie dobre myśli na dnie ale dobrze wiesz ,że i tak to wszystko ci przepadnie.

Karmieni obietnicami dostali złudną nadzieję ,że życie na tym marnym świecie w złoto ich odzieje.

Krystaliczne zwierciadło podłą duszę skradło i zapieczętowało jej los nieistnienia.

Cisza tak potrzebna tym co pragną spokoju aby móc utulić się w ramionach sennych miraży.

Gdy za bardzo się otwiera na świat i ludzi , potem depresja nas uwiera.

Jesień smutków i zadumy,
Zimą chłód rozpaczy,
Wiosną znów dusza rozkwita nutą radosną,
A latem serce z rozumem się przeplata i miłość w życie wplata.

Nie ma takiej osoby, w której sercu nie zagości mała iskierka radości.