Szukam cię we mgle
Między cieniem świtu i blaskiem zmierzchu
Niewyraźnie maluje się twój zarys
Gdy wyłaniasz się wśród chmur
Czy to ty wołasz
Zza zamkniętych bram
Nienawiści krat
I smutnej samotności barykad
Kto pokona przepaść
Co wyrasta większa
W braku naszych serc
Czy odnajdę cię
Za łzami biegnę w dal
I umieram sam
Tak sam jak ty

We used to stand before the majesty of the end,
We say all this, what we lacked courage,
We will hear everything they were scared.
We are saying all the unspoken words
We forgive all those mortal guilt,
We reject all ideals
For the benefit of perfect imperfection,
Wash soul purifying water
And all this we will do so.
To die in obscurity.

Na cmentarzu niespełnionych obietnic
stała utracona wiara
płacząc nad grobem pustej obietnicy
Tuż obok czaiła się pycha
żałując nieumyślnej zbrodni
Uczciwość oparta o cmentarne mury
wzdychała nad swą winną pracą
Płakały płakały
póki wiatr nie przywiał im
ostatniego oddechu
A kiedy o świcie kopano ich mogiły
nikt nie zauważył
że ranna nadzieja wciąż żyła

Kiedyś każdy z nas zejdzie z tej sceny.
Nie będzie komu opuścić kurtyny.
Spalimy za sobą kruche mosty.
Zatrzaśniemy nieodwołalnie drzwi.
Zamkniemy się w pudle zapomnienia.
Przysypiemy piachem wątłą pamięć.
Pogrzebiemy swoje historie całkiem bezceremonialnie,
przecież tylko dla nas miały jakąś wartość.
Nie będzie komu pamiętać Einsteina.
Szybko obrzucą nas niepamięcią.
Wsiądziemy do windy,
która jedzie tylko do góry.
Przejdziemy przez ostatnią burzę.
Pokonamy ostatni zakręt.
Prześcigniemy ostatnią autostradę.
Wysiądziemy na przystanku ulgi.
Zakończymy krwawy szlak.