Zatrzaskuję oczy i znikam
już prawie nieba dotykam
gdy za oknem ciemność zapadła
i mnie całkiem ze świata skradła
Wpierw tylko kryształki na trawie spodzieram
kilka z nich w dłonie ubieram
otulają wilgocią zimne maleńkie
zaś aksamitkę piękną chwytam w mą rękę
i nie ma tu złudzeń, a niebo jest błękitne
kiedy tu oddycham, po troszeczku kwitnę
kiedy tu oddycham, nie czuję, że Cię stracę,
nie czuję, że Cię kocham, a nigdy nie zobaczę.
Pobladły me policzki a niebo w granat znika,
delikatnie mokra kropla mi spływa po polikach,
życie nie jest snem a sen nie jest jawą,
życie pasmem cierpień jest, z każdą nocą krwawą.