Zasypiamy z rozmarzonym
uśmiechem na twarzy,
w objęciach Morfeusza,
chwilowa śmierć.

Nieświadomie niebo zwiedzamy,
spokojni i piękni
śpimy...

Troski w letargu gubiąc,
odpoczywamy..
niechętnie budząc się na
rzeczywistość
doświadczamy bólu świata

Drzemiemy coraz częściej,
zagubieni w raju.

Senni samobójcy.

Pomiędzy sobą tak obcy,
rozdarci w przestworzach,
ukrywamy się w kolorach tęczy,
chowając w niej ciemne cierpienie,

Nie szukając niczego,
nie znajdziemy siebie.

Potrzebując ludzi,
nie potrzebujemy nikogo,
sami siebie skazując na katusze,
Polujemy na miłość,
zastawiamy sidła
czekamy…

Niczego nie szukamy,
zachowujemy pozory
czekamy…

Szczęście nie nadchodzi

Spisane wiersze,
zbudzą wszystkie zmysły.
Obrazy duszy.

Z pozdrowieniami i podziękowaniem dla Vergil'a

Ludzie złodzieje,
zyskując jakiś przedmiot.
Tracą na wartości.