"(...)Dziwny sposób Kochania się - uciekać od kochanych osób" - Mickiewicz

Czyż nie tak postępujemy? W poniedziałkowym zadumaniu nad życiem, dochodzę do wniosku, że współczesny człowiek ucieka przed wszystkim. Uciekamy przed miłością, bojąc się odrzucenia oraz odpowiedzialności za uczucia drugiej osoby. Uciekamy od problemów,prawdy, szkoły, od życia, czasem nawet od marzeń. Uciekamy od wymagań i obowiązków, rozpaczając na beznadziejnością świata. Uciekamy w góry,internet, las, nad jezioro. Biegniemy ku wakacjom, urlopowi, przyszłości, sukcesowi, pieniądzom. Biegnąc tak uciekamy jednocześnie przed teraźniejszością, z którą nie potrafimy sobie poradzić, której nie potrafimy wykorzystać. Uciekamy od siebie, nie zastanawiamy się nad sobą, sowimi uczuciami, problemami. Ten cały wyścig prowadzi ostatecznie do ucieczki przed szczęściem, którego nie dostrzegamy w biegu.

Uciekamy przed czym? Czego się boimy? Ciągle biegniemy...ale dokąd?

Przez pół nocy nie zmrużyła oka, przekręcając się z boku na bok, myślała o nim. Ponieważ gdzieś tam on robił to samo myśląc o niej, można uznać, że spędzili tę noc razem.

inspirowane dziennikiem Loli, czasem warto zatopić się w czyimś świecie by poznać lepiej swój-dziękuję