Stracę Cię wkrótce na zawsze
Na moment spojrzę w drugi kąt
Stracę uśmiechy i zgasnę
Jak świeczki
Nastanie wielki mrok
Stracę tak wiele
Nie zasnę
A gdzieś tam zmieni się tło
Usta będą już jasne
A dłonie Twe znikną
z mych rąk.

Nie staraj się o miłość
Sama do drzwi zapuka
Gdy będzie gotowa
Uśmiech wyjdzie na usta
Nie będzie niepewności
Serce się nie zatrzyma
Przy każdej sposobności
Na nowo będzie poruszać.

Przyszedł koniec
Załamanie
Serce
Umysł
Te wahanie
Niemoc
Niechęć
Otępienie
Mam już dosyć
Wyczerpanie
Przyjdzie chwila
Jeden moment
Powiem koniec
Już odchodzę.

Tak łatwo dałeś się nabrać
Tak łatwo uwierzyłeś
Za pewnik wszystkie kłamstwa
W nic nie zwątpiłeś
Tak łatwo oszukały
Oczy Cię Twoje sprzedały
Myślenia pożałowały
Choć wszystko wyraźnie widziały.

Smutek Twój przeczy słowom
Że jesteś przy mnie, bo czujesz
Uśmiech jest formą kłamstwa
Którą mi okazujesz
Mimo iż znam Cię dobrze
Wiem że nie na tyle
By wiedzieć co siedzi w sercu
ukrytym w głębinie.

Ostatnie dni
Ostatnie chwile
Tak trudno teraz mi się żyje
Pamiętać nie chcę lecz nie umiem
Kochać?
Nie kocham...
Już nic nie rozumiem.

Dusza obłąkana błąka się nocami
Przez czas długi daleko ciągnie się chwilami
Nic nie trafia na drodze, gubi się czasami
I choć pragnie już przestać, nigdy nie przestanie.

Ta chwila, która ma setki wspomnień
Ta chwila, która tkwi w każdym z nas
Ta chwila której nikt nie zapomni
W tej chwili będziesz ty i ja.

Gdzieś tam w środku, gdzieś tam w głębi
Serce puka na trzy pędy
Wyjść coś chce lecz już nie może
Czy to miłość?
Nie wiem, może.