Tysiące dzielą nas kilometrów, setki dni niewidzenia i dziesiątki tysięcy minut milczenia. Ale sama myśl, że mam ciebie, przynosi ukojenie. Już nawet nie muszę nic do ciebie pisać, żalić się czy płakać. Już sama myśl, że kiedyś mnie wysłuchasz, wystarcza.

* To jest fragment mojego podziękowania, które zdecydowanie powinnam składać jak najczęściej mojej najlepszej, najwierniejszej przyjaciółce, bez której to życie by mi się nie udało. Dziękuję K.

Wreszcie się przyznałam. Przed sobą. Dorosłam i nie boję się powiedzieć, że szukam miłości, silnej, stabilnej i głębokiej. Nie żadnych romansów i miłostek. Nie czas również, w moim wieku, kochać się w wyobrażeniach. Z doświadczenia wiem, że one tego nie odwzajemnią. Chociaż ludzie z krwi i kości także nie muszą.

Wiesz jak to jest, czasem cię po prostu dopada. Nie wiadomo kiedy i gdzie (mnie na przykład pod prysznicem). I przypominasz sobie coś, co po czasie znaczy tak wiele, chociaż wtedy było niczym wielkim. Przypominasz sobie jedno wydarzenie opatrzone w tym momencie nazwą idealne, idealny. Miałam dzisiaj taki moment, przypomniał mi się idealny wieczór z nią. Duże miasto, nasze kochane i znienawidzone miasto, w końcu drugi rok już tu siedzimy, także znamy się na rzeczy. Jeden wieczór, jak zwykle "Szybkie piwo na mieście?". Po [...]

Hej, kopę lat! Wybacz, że byłam niewdzięczną suką i do Ciebie nie pisałam tyle czasu.

Nie będę oszukiwać, że ostatnio żyję swoim "nowym życiem", a o domu i starych znajomych, myślę jedynie, gdy wracam. Dziś zobaczyłam kogoś, kto robi mi tak samo, rozmawia się nam cudownie, kiedy ja do niego napiszę. Właściwie rozmawiamy głównie, gdy ja napiszę. Przejrzałam się w tej sytuacji jak w lustrze. Nie chcę taka się stać. Nie chce do tego przywyknąć. Nie chce się tego nauczyć.

I jak dobrze wiesz, że rzadko czego w życiu żałuję, tego będę żałować. Będę żałować tego, że stałam się niepodobna do siebie, a podobna do ludzi, którzy chwilę są, a później ich nie ma. Żałuję każdej chwili, w której taka byłam. Z lenistwa. Z wygodnictwa. Z próżnego zachwytu. Z bezsilności.

Twoja stara kumpela