Człowiek szczęśliwy ubiera się w uśmiech
i ma otwarte serce na drugiego człowieka.
W jego ogrodzie świeci słońce, kwitną kwiaty.
Człowiek nieszczęśliwy ma ciągle skwaszoną minę,
pluje jadem, zamiast serca ma głaz.
W takim ogrodzie gdzie wciąż burza trwa
nic nie zakwitnie, jedynie chwastom to nie przeszkadza.

Człowiek zawzięty, mściwy nigdy nie będzie szczęśliwy, a przecież wystarczy otworzyć serce na bliźnich aby posmakować szczęścia.

Zamknęła ogród uczuć na kłódkę
przed złymi ludźmi -
żelazna brama chłodem odstrasza,
ale jej serce nie zamarzło -
ogrzewa się ciepłymi wspomnieniami
i nadal w nim kwitną stokrotki
bez względu na porę roku.

Noc w swoich ramionach zamknęła dzień, zawiesiła firany z gwiazd, pozwala mu odpocząć od trosk, a gdy nastanie świt zbudzi go chłodnym pocałunkiem.