cień

Tak szybko biegłam przez życie ... I gdy już myślałam, że to moja meta okazała się ona ślepym zaułkiem. Dostałam nową szansę. Czasami po prostu wystarczy zatrzymać się przy kamieniu o który się potykasz, chwycić go mocno w dłoń po czym wyrzucić w kierunku przeciwnym do swej ścieżki życia.

Widocznie trzeba być kimś lepszym by zasłóżyć na szczęście

Ile szczęścia w każdym z was ... tyle cierpienia w innych, których nie dostrzegacie

Jeśli widzisz pięć sekund po dodaniu myśli stojącą przy niej jedną ocenę - 6 to oznacza, że autor nie wierzy we własne możliwości :)

blood is my live, night is my world, cemetery is my home, moon is my brother...

I nie ważne jak dużo działo by się w jednym dniu i tak zawsze będzie to samo, dziwna, nieskończona monotonia.
I nie ważne ile gości by przyszło i tak zawsze na końcu zostane sama.
I nie ważne ile ludzi widziała bym cierpiących i tak zawsze znajde coś, co wyróżniało by mnie w ich bólu.
Nie ważne ile ten świat da mi jeszcze radości, zawsze będę pewna, że mój potrafi więcej.

Jak bezwartościowy człowiek wyrósł z tak pięknego Anioła jak Ty Szatanie ...

Tak dużo można zobaczyć mając zamknięte oczy, a tak dużo przegapić mając je szeroko otwarte.

Nie ważne jak bardzo któraś z ras była by do nas podobna - my zawsze będziemy uważali się za tych na szczycie - ludzi, a całą resztę poniżej - za zwierzęta. Tak bowiem człowiek postrzega wszechświat, jak szatan piekło.

Świat materialny mógł by dla mnie nie istnieć. Właściwie starczył by mi tylko ten mały, ciemny pokoik z pomarańczowymi, pogniecionymi zasłonami, które codziennie muszę na nowo zasłaniać i odsłaniać i to blade światło nocnej lampki. Cztery ściany, ja i moje myśli, marzenia. Przydała by się jeszcze jakaś kartka, ołówek, gumka by przelać te śmieci w głowie na gładką warstwę papieru. To daje mi radość, przyjemność. Tylko to bo z czego innego mogę się cieszyć? Najważniejszym jednak przedmiotem w całym tym [...]

Mrok jest dla mnie jak małe światełko na końcu tunelu, dodaje otuchy

-Każdy człowiek ma jakieś wady
-Doprawdy? Więc dlaczego twierdzi, że został stworzony na podobieństwo swojego Boga? To jedna z tych wad? Wybujała wyobraźnia? A może zbyt ogromne zapatrzenie w jakże niewielką w porównaniu do wszechświata postać swego człowieczeństwa? Egoizm? Rasizm? Wywyższanie się ponad chmury? Mam wymieniać dalej? Codziennie budzę się z nadzieją, że ta lista ma jednak gdzieś swój koniec.

Zakochała się w nim śmierć ...
Nie zabrała duszy, zabrała serce
W nim zaś ukrytych grzechów pięć
Żelazne, ciężkie trzymała je w ręce

Słyszała je, wciąż jeszcze biło
Dla niej? Nigdy! Na złość światu
Skąpane w smole, czarnym było
Przypominało pąk zwiędłego kwiatu

Zimne, lodowate, nigdy nie kochało [...]