Przez chwilę miałam ochotę żyć wiecznie. Wpatrywać się w kolorowe smugi pozostawiane przez niepozorną lampkę nocną i w pulsujące przedmioty uginające się przed moimi oczami. Przez jedną chwilę świat wydawał się piękniejszy niż był w rzeczywistości . Tak oczywisty jak sen z którego musisz się kiedyś obudzić...
Prostszy -mimo tysiąca barw i dźwięków, które można niemal pochwycić w dłonie.To jak powrót do wczesnego dzieciństwa gdy dostrzegamy piękno w tych zwyczajnych rzeczach. Kiedy rozrzucone ubrania nie wprawiają w irytacje a ciekawość prowadzącą do odkrywania czegoś więcej. Do odkrywania wszystkiego.
Dlatego stoję tutaj. W pokoju pełnym wspomnień- tych złych i tych dobrych. Szukam sensu w niepozornych przedmiotach i milknę ,by jeszcze raz poczuć magię muzyki sprzed lat. Chciałabym zatańczyć ,lecz za bardzo kręci mi się w głowie. Ale to nic.
Cudownie jest czuć się szczęśliwym.Tak po prostu, bez żadnego powodu. Patrzeć w okno od swojego pokoju i czuć się wolnym...Prawdziwym. Spoglądać na ptaki skaczące Być może piszę bezsensu . Może to nawet dziwne ,ale to i tak bez znaczenia gdy następnego dnia wszystko wraca do normy . Ptaki zdają się ucichnąć a kolory niknąć pośród ogarniającego smutku. Pozostał tylko ból głowy i pusty listek tabletek rozrzucony gdzieś na skraju łóżka...

Kochana mamo…
Nie chciałem umierać
Walczyłem dla ciebie
Tak jak mnie prosiłaś...
Znosiłem ból
I brałem leki...
Odeszłem jednak
Do krain dalekich..

Wybacz mi za to
Kochana mamo
I nie płacz już więcej
Gdy wstajesz rano
Gdy idziesz spać
I jesteś sama
Gdy trzymasz w rekach moje brudne ubrania

Chciałbym powiedzieć ,że jestem tuż obok
Że biegam jak dawniej po całym pokoju
Chciałbym mamusiu cię jakoś pocieszyć
Lecz jeśli powiem i tak nie uwierzysz
I chciałbym jeszcze
Usnąć w twych ramionach
I słuchać bajek
O dzikich kowbojach
Chciałbym doświadczyć tylu pięknych rzeczy
Chciałbym cofnąć czas
Lecz nie mogę niestety

Dziś na tym świecie już nie istnieję
Lecz czekam z nadzieją na Boże zbawienie
Więc nie płacz już więcej kochana mamo
Bo dużo łez już za mnie wylano
Ukryj mnie przed wszystkim
W tym zbolałym sercu
A ja w nim zostanę
Do pięknego happy endu
.............................................................
*** Zawsze będziesz w naszym sercu Tomeczku ***
(zmodyfikowana wersja poprzedniego wiersza)

Będę czekała na nasze spotkanie
Pod białym marmurem usypanym różami
Będę wyciągać utęsknione dłonie
By nic już nie mogło wyrwać nas z objęć
Dla ciebie będę błądziła w mrokach
Szukając nadziei w upadłych aniołach
I pozbyć się mogę nawet swoich skrzydeł
By razem wtulić się w chłodną ciszę
I wyrzec się mogę wybaczonych grzechów
Gdybyś miał kiedyś splamiony być winą
Bo lepiej mi zostać wiecznie potępioną
Niż oddać nasz los samotnym niebiosom
..........................................................................