Czasem wściekłość budzi się we mnie
Rozkłada skrzydła i syczy
Układa się wygodnie, zatykając mi usta
i krzyczy.

Lubię czasem tę złośliwą jędzę
Ma cięty język i serce z kamienia
I w chłodną lalkę bez skrupułów i uczuć
mnie zmienia.

A kiedy dłonie zaciskają się w pięści
Mięśnie napięte jak struna
Słyszę cichy śmiech jędzy - mojego
opiekuna

I dopiero kiedy wypchnie z mej głowy
Resztki dziecinnej naiwności
Pozwala odzyskać mi władzę nad moją
smutną rzeczywistością.

Kiedyś wybuduję dla nas dom
Z daleka od cywilizacji
Takie nasze małe miejsce
Gdzie nikt nie usłyszy mojego krzyku
i płaczu
Gdzie nikt nie zapyta, „co się stało?”

Bo ja
tak bardzo cię kocham
I będzie nam dobrze
Bo ty
chyba też mnie kochasz

„To nie szkodzi, że boli” szepczesz
„Ból jest częścią miłości”
A ja ci wierzę i uśmiecham się, choć przed chwilą
płakałam
Całujesz moje policzki wilgotne od łez
A ja naiwnie zasypiam w twoich ramionach
teraz
tak czułych i
mimo wszystko czuję się…
Bezpieczna

To śmieszne, że ktoś musi mi powiedzieć, jak słodko wyglądamy razem i jak bardzo się kochamy, żebym to wreszcie zauważyła.

I kiedy wszystko wydaje się wreszcie takie jakie powinno... Hamulce się psują, kółka odpadają, a biżuteria rdzewieje w ciągu kilku sekund, mimo, że jest ze złota.