Nim gasną światła
dzień chowa się na niebie
wyruszają uśmiechy
na nikogo nie czekając
i gasną, gdy pada deszcz
noc robi się kłamliwa
rzeką płyną dusze
czekające
aż wejdą do ciała.

Czasem ciało mówi więcej
lecz jest nie odczytane
i pomija to
i zatrzymuje się
po czym znowu wraca
życie czeka pod niebem
na nowe kwiaty
które zabawią oczy
człowiek niewiele mówi
pracowity
walczy o lepsze jutro.

Czasem wiatr śpiewa
i do nieba niesie
pieśń
która rozstaje się z człowiekiem.
Czasem dzień jest jak noc
świeci słońce
lecz dłuższy jest cień.
Czasem promyk leci wysoko
i umyka w ciemności
zasłania się wtedy światłość ciemnością.

Czasem nie ma życia
jest tylko rutyna, marzenia
i zegar, który odmierza
umykają wówczas dni
jakby były zrobione z mgły
noc odchodzi szybko
a na ziemi oczyszczający deszcz
płucze duszę i błękitną nadzieją
zostawia łzę.

Uśmiech czasem nie ma racji bytu
okrywa się
przechodzi w ciemność
na życzenie nieraz z nieba
płoną gwiazdy
czarne jak dusza człowieka
samotne miejsce
czeka na wędrowców
pozbawionych uczuć.

Czasem dzień
to za mało na szaleństwo
Czasem noc
to za późno na zabawę
Czasem dnia nie ma
i jest ciemne niebo
z gwiazdami
które sypią piach
Na zielonym trawniku nieba
wciąż gra muzyka
rozkłada się pogoda
śmierć nie sięga
do człowieka.

Szczęście to mało dla ludzi
którzy nie widzą zła.
Ciemność to odrobinę za dużo
ciężaru
który spoczywa na barkach człowieka.
Światło prosi o wyjście
z pogrążonego w mroku dołu
by błysnąć.

Wojna pozornie kończy się
pustką
po której przychodzi niesmak
wiem
bo szła ze mną
jak wiatr
i mówiła, że się nie kończy
dopóki trwa zło
oblewała ludzi zimną wodą
co rusz, gdy wychodziło słońce
w darze dawała zimną krew
a za rogiem w ciemności
gdzie błądzili ludzie
słychać było śmiech
wyciągany z gardła.

Czasem życie przejść
to sięgnąć po najwyższe odznaczenie
i otulonym ciszą
odpoczywać
na szerokich łąkach
żyć to przechodzić siebie
mijać nadzieje
iść na przekór słońcu
malować mieszkanie w niebie
życie to droga
która wymaga
siły i odwagi
a gdy już tego nie trzeba
w ciemności zasnąć
spojrzeć za siebie
i oddychać pełnią.

Życie
zasypia
na teoriach
które przynosi wiatr.

Słyszałem
że noc jest korytarzem
przez który ludzie przechodzą na drugą stronę.

Widziałem również życie
które oddychało w trakcie upalnego dnia
tak głęboko
że ścinało wszelkie trudności.

Życie nie jest proste
nie każdy wie
jaki pcha głaz
jaką ciemność zobaczył
życie jest proste
gdy jest dobre
bez krwi
i śmierci
z życiem wiecznym
życie jest skomplikowane
każdy ból co innego znaczy.

Czasem czas nas goni
i pcha do przodu
poza granicę przepaści
na drodze pojawia się lampa
unosi się
świeci w ciemności
jest jedyną nadzieją
śmierć jak nożyce
ucinają gałąź
która spada na ziemię
z głośnym trzaskiem.

W ciszy rodzą się dzieci
owinięte nocą
i posypane gwiazdami
są szczęściem
są życiem
są czymś więcej
są w głowie i cieszą ludzi
że tam mieszkają
że tam w nocy urodziły się
posypane gwiazdami.

Czasem ciemność to za mało
dla dobra
by odpokutować
ciemne interesy
światem rządzi mafia
krzyczą telewizyjni właściciele
na moim horyzoncie wszystko rozbija się
o niebo
prawda, nie prawda
nie wiem.

Można iść
i patrzeć na zbitą kępę roślin
która owija się wokół jednej
i zagłusza ją
słońce przyświeca temu
za drzewem z dziuplą
którego poskręcane gałęzie unoszą się ku górze
wróbel stoi samotnie na jednej z gałęzi
kręci łbem
nie wskazuje drogi
Można iść i patrzeć...