Są takie rzeczy na świecie
i takie miejsca na niebie
gwiazd najpiękniejsze ich cienie
powietrze najczystsze we śnie

są takie chwile w nas
kiedy czas trąca smak
zguba kroi wspomnienia
nie wiele zostanie
nic nie ma

są takie rzeczy na świecie
przy których szczęście trąci zło w ręce
odskocznie do raju na ziemi
myśli na tęczy składanych

uwierz mi
że mogę dać Ci wszystko
nie wiele
bo jesteś mym przeznaczeniem
Tobie wierze

milion w garści zakopany w tym co nietrwale
nic nieznanego jak człowiek i świat obietnicy złamane
potęga nad losem i prawdzie przypisana
- cicha jak ściana
żądzy smutnej magii na dłoni składana

zastyga lawa po burzy sercowej
fałsz jak strzała trafia na kamień miłości utajonej
nie bronie tych skarbów które mi dano
bierz - życie je goni, a potem stracisz, zapomnisz

nie zbliżaj się
nie to okienko na rzeczywistość patrzące
pomyłka...

byłam i będę trwalsza na ziemi
tej od was inna o trochę o nut kilka

W mroku garderoby
na gwiazdach krążących w nocy
tam gdzie planety znajdują swe domy
a słońce i zorza polarna na dwie w jednym odbiciu
nieporównywalne strony

ponad to wszystko nic nie zastąpi mi Ciebie
słowa wyryte na orbicie -
moc ich strzeże
uciekający od błędu na szlaku odpowiedzialności
pogłębiony zaostrzeniu ukrytej w czułości

perspektywa wyboru własnych dróg
my a oni nie powiązany krój
najdroższy skarbie oddalmy się potajemnie z codzienności
zatopmy deszcz w objęciach miłości
rozmowa obali wszelkie zniechęcenia
wierność, zaufanie i miłość to nasza idea

Wracam w to miejsce, gdzie moje wspomnienia
gwiazd z nami na niebie, a pośród nas już nie ma
jak chwila w miłości stała się pusta, tęsknię za Tobą nie od jutra
i znów odwracam się za siebie, a w głowie pełno wspomnień
tak jak kiedyś gdy byłes trzymałeś mą dłoń
słońce nikneło za horyzontem świata, myślałam ze to nie życia, a magia
i tak patrze teraz za Tobą, szukma Twojej twarzy, mgła rozyspuje mój uśmiech znikasz jak w obrazie
i jak wytłumaczyć sobie to szczęście, które mineło
jak mam żyć bez Ciebie? [...]

Tak, to Ty dla mnie jedyna
bez ust jak truskawka ciężko się oddycha

wzrokiem witasz dzień tysiącem uśmiechów
w skowronku tańczysz
i nagle bez pośpiechu...

oczy tracą swą twarz
na papierze
streszczam własny scenariusz
zatrzaskując zmysłom kreatywność

a bladość
puka na urodzaj łąki
pustka tu i tam w niebogłosy się rozchodzi

i jedna trawa i jedno słońce
było pięknie
nie trwał długo ten koncert

bez niedomówien odchodzisz po kryjomu
znikasz jak myszka cicha
patrzyłem na Ciebie z boku

Szukałam Cię na bezdrożu i w chaosie
pomiędzy szmaragdowym deszczem i w nocnej rossie
jak wtedy gdy uciekałam
od ludzi i śmierci
od światła i cudziennej zgubnej nadziei
posągiem bym się stała
z potężną siłą na twarzy
nie piękna lecz skromna
po tęczy z anielskiej sławy

ale jakże iść [...]

Czy pozwolisz ołówkiem kreślić uczucia mi na kartce?
Połóżę się w kącie i pomyślę nad przeszłym starciem

gniew okrutnie serce mi dziurawi
topór w umywalce pod zasłoną gdzieś w oddali

łez nie zliczę po gorzkiej czekoladzie
cóż mi po Twoim odejściu zostanie?

proszę nie mów,
trawie krok pogardy i żalu
znakiem miłości pukam
ile potrzeba na to czasu?