Każde słowo oddycha, czasami tylko trzeba tchnąć w nie życie.

Jesteśmy pozbawieni iskry, kochanie. Ten świat nas niszczy, choć jest piękny, to ludzie na nim żyjący są tylko i wyłącznie pionkami nieczystej gry.

Naszym zwycięstwem jest szczęście, euforia zabijająca smutek.

Gdy zgaśnie promyczek nadziei, zastanów się co dalej, bo możesz wybrać złą drogę, która poprowadzi Cię do obłudy.

Idziemy dalej, chociaż źli ludzie kładą nam kłody pod nogi.

Poświęca się by cię chronić, zakrada się pod kryjówkę wroga, zabija i otrzymuje strzały — bylebyś żył.

Jestem Kometą – zagubioną w przestworzach, otoczoną nierównością codzienności.
Jestem Kometą – poszukującą przystani, spełniającą życzenia niewinnych ludzi.
Jestem Kometą – zaklętą przez noc, w obawie przed monotonnością dnia.
Jestem Kometą – świecącą, zobaczy mnie tylko ten, co serce ma złote.
Jestem Kometą – wsadzoną do pudełka.

Szukam drogi, by nie spłonąć. Szukam szczęścia, by poczuć się spełniona. Szukam Ciebie, by kochać.