Zagubieni w chaosie życia, kochali się
Choć trudna to miłość
Przeszłości nie zmieni,
Części zranione duszy nie uleczy.
Skrawki nadziei jeszcze w swych dłoniach ukryła,
Lekkie niczym piórko odlecieć by mogły.
Wiarę też chce zachować,
Dopóki jej serce rytmem spokojnym bije,
Dopóki jeszcze Kocha,
Dopóki jeszcze żyje.

Cóż- jaka jestem, jaka byłam, jaka będę?
Jestem tym kim chcę i tym kim chciałabym być.
Jestem ja kobieta pośród zawirowań ludzkich spraw,
Która jest tylko i aż kobietą.
Ja czuje, ja widzę, ja myślę, ja pragnę,
Po prostu Ja- nikt inny.
Rozumiem, słucham, wybaczam, płaczę
To ja
Krzyczę, milczę, ufam, nienawidzę,
To ja
To ja ze swoim jedynym, prawdziwym obliczem.
Nie mam dwóch twarzy, bo i po co mieć dwie.
Jedna, szczera, pogodna i tylko Twoja
I tylko dla Ciebie, na dziś, na jutro, na zawsze.