Być dla Ciebie wszechświatem,
I drogowskazem w momentach zwątpienia.
Ostoją, kiedy trzeba,
Portem, w chwilach zagubienia...

Być dla Ciebie marzeniem,
I tajemnicą, na wieczność całą.
Światłością, nawet z daleka,
Przestrzenią do zapełnienia.

Być dla Ciebie rozkoszą,
I zapomnieniem na sekund parę.
Błogością na czas przyjemności,
I obiektem szczerej miłości.

Twardy jak kamień, rzucony w głębiny morza
Nicości. Niektórym zapomniany. Odrzucony przez
Moralność, pozostawia za sobą smugę cierpienia
I bólu. Smętna melodia niemego krzyku,
I obraz Jego niebieskich oczu… powracają
Wraz z tęsknotą. Duch wspomnień bezlitośnie
Wyrywa z pamięci ostatki szczęścia, zastępując
Je rozpaczą. Nienawiść wypełniła jej wnętrze
I zabija. Katuje niczym nekromancja w imieniu
Wierności bożej. Umiera, chociaż pragnęła żyć.
Odchodzi. Ludzkie wartości zadały krytyczny
Cios. Marionetki zasądziły nad jej istnieniem,
Czy… ‘nie-istnieniem’. Ziemia opustoszała,
Nie zostawiła za sobą ni jednego szczerego
Słowa. To wszystko jest zabawą człowieczych
Bogów. Zatopiony leży wśród innych
Kamieni, zaś przy nim pewna Kamienna
Dama znalazła swe miejsce. Równie opuszczona.
Równie smutna. Nieświadomie tworzyli
Zgraną jedność. Przypominali wykute w twardym
Głazie przeplecione ze sobą dłonie. Miłość
Pozbawiona duszy. To jest ich przeznaczenie.
Wbrew ludzkich decyzji.

Zamknięta w skorupie orzecha,
Władczyni kruchego świata.
Samotna, od nadziei odcięta,
Wydycha kilka ostatnich tchnień.
Swawolne gesty stają w bezruchu,
A serce do snu się układa.
Bo teraz, kiedy ono bić przestało,
Jej marzenie się spełniało.
Kiedyś obietnicę złożyła,
I ją dotrzymać postanowiła.
Była przy Nim, w sercu nosiła.
Tęskniła i czekała.
A kiedy nadeszła upragniona chwila,
Słowa w czyn zamieniła.
Wkroczyła w nieznane przestrzenie,
Wyszeptując cicho Jego mienie.
W imię Miłości swe życie oddała,
Aby być wierną - jak obiecała.

Oddaję Tobie serce,
i każdą namiastkę swej duszy.
Wiem, że ta miłość wieczna będzie,
i nic jej nie osuszy.
Żyć przy Tobie chcę,
Nawet, gdy trudne to będzie…
Pójdę za Ciebie w ogień,
I w każde inne miejsce.
Każdego dnia i każdej nocy,
Mój wzrok powędruje ku niebu.
Wtedy szeptem przekażę wszechświatu,
Że jesteś najbliższy sercu mojemu.
Na szczycie naszej miłości,
Podniosę głowę do góry.
Aby Anioł zaprowadził me wyznania
prosto w objęcia Twej duszy.
I powtarzać będę te słowa
Każdej nocy, i każdego dnia.
Pamiętaj mój Królewiczu…
…Do ostatniego tchnienia.

Dla M.