zadanie domowe
łóżka wezgłowie
lekcja fizyki
nasze języki
z błędem pisane
pod dyktando słowa
oblana chemia
na do widzenia

zwijam cię naprędce
jak stary film
klatka po klatce
urywam dźwięk
nanosząc nowe obrazy

w życiu nie chodzi
ono biegnie
pod stopami
między palcami
uwiera jak cierń
człowieka sens

miłości jak na lekarstwo
po tygodniu znika jak katar
zostawiając życie w pigułce

jestem w proszku
wywabiając plamy

nastał taki czas
którego nie nakręcisz
wbrew wskazówkom
złamana prawem fizyki
nieustannie cofasz się
w samo południe.

trzymasz mnie w ryzach
puszczając wodze fantazji
czasem pojawiasz się
czasem przenikasz
nie śmiem pytać byś nie odeszła
wśród słów
w których jest odpowiedź.

jedno życzenie
spaść tam gdzie ty

kiedyś zgaśniesz
nigdy w moich oczach,
gdy nadejdzie kres
mlecznej drogi
pójdziemy własną ścieżką
szukać drugiego nieba

gdybym wziął cię od ręki
cierpiałbym udręki
że druga próżnuje
rozkoszy nie kosztuje

zalazłaś mi za skórę
zrywając swoją
dopóki nerwy szarpały mięśnie
darłaś mnie na kawałki
dopiero przy kościach
rzuciłaś swoje

serce zamarło
usta nie stygną
w chłodnych dłoniach
spoczywamy
o krok bliżej

rzuceni na kolana
bierzemy się na języki
lecz to nie miłość
ciśnie się nam na usta

puszcza ramiączko
potem sprzączka moja
chwytam pośladki
czyżbyś była moja
pochylam głowę
nad okrytym łonem
już się nie pieszczę
oddechem znacząc resztę

pytam szeptem
chcesz jeszcze ?

szarość dni
czarni biały świt
na prześcieradle
ledwie cień
rzucony w noc

ostatnim słowem
dotykasz ust
chowając mnie w sobie

moja karma jest ja pedigree
czasem trafi się whiskas
miał miał miał
coś ja kiedyś w sercu
lubię twixa
dwa paluszki w tobie
a tabliczka czekolady
to moja wenus

Bez echa przemija płacz
co dzień wbijany w plecy wzrok
przenika do krwi

przed nocą kończą się sny
u progu dnia tęskniących ust
niosąc szept

odchodzisz zimą znów
wiosną powrócisz
aby latem ponownie uwodzić bzy