rozłożyste drzewa
prezentowały mi
swoje facjaty
wyłożone zdobiennym
niebiańskim marmurem
pruszącym
i opadającym
na latarniach
i drzewach

klimatyczniały chodniczki
całe bielusie
i obcasy
stukały inaczej

ah
zimo
zwiastunko ślubnych
sukni
całego swiata
uwielbiam cię
nie zmieniaj się

uwielbiałem to miejsce
to hebanowe słońce
otulone
niebieściną
mieniących jezior

dzień czy noc
to bez znaczenia
dla nich
te jeziora
potrafiły mętnieć [...]

pozwól mi
w całości cię
pochłonąć
staniesz się mną
a ja
nie zaznam już
nigdy
tęsknoty

pozwól mi
całować cię w szyję [...]

z dedykacją dla niewidzeinaczej

nie uniosłyby oczy
me piękna
tych pól
aż po horyzont
swych grzbietów ciągnących
w złotych odcieniach
skąpanych

nie bezpożądliwie [...]

spotkałem się
z deszczem
wielką eminencją
który ciszę
nawet farbował
rozbijaną
swą egzystencją

roztańczyła się ulica
szmaragdząc oczyma
i w wieczorowej swej sukni
w dłoni luster
pełno trzyma

gdy więc nareszcie deszcz
do mnie przybywszy
włosy moje zmoczon
stałem tak
duszę rozmarzywszy
a on
tylko
przygladał się
modrym
od rosy oczom

serdecznie
wszystkich przepraszowuję
jeśli ktoś
mnie czasem czytuje

straciłem radość
z dnia codziennego
nie tak dosłownie
acz coś wokół tego

jesień od zawsze [...]

tej nocy
gwiazdy
poznikały z nieba
szarosrebrnym pyłem
osiadając na drzewach

po nocnym balu
świetnej zabawie
tu gęściej
tam rzadziej
się kłębiąc na trawie

nie ostały się spojrzeń
bezzachwytnych kaskady
gdy świat świt rozjaśnił
karbowany
złoty
i blady

i głębie serc ludzkich
zachwytem obrosły
zarówno tych młodych
jak i dorosłych

bladym zielonym
i suchym
ledwo żywym złotem
nie porastają już
płoty
i znamiona drzew

i szczerze
wcale nie miałem im
tego za złe
[...]

sypie puch
i puch owy
linie
je baranek
i coraz mniejsze
je
cały wiec baranków
nawet
lata
wiec
szybuje samotnie
wie
że i
arka
dyszy
bują formowane
ah ten piękny
na nie biegaj
opłatek
spadł na mnie
właśnie
i leży
a na mój
listopad
łabądź
spadła
jak kto woli
liścinka
a piór
emu tkane
myśli
rozbitek
a rafka
niczym
niczym
serce słońca
promieni
w deszczowy dzień
marazm oczy
moje słowa
w liście pisane
czar neo
czy może
zeszklone
niczym
rozlane waniliowo
słońca
promienie najszklistsze
albo górnik
lowelasy osiadłe
na [...]

wieczorniało niebo
i odcieniami magenty
zachodziły
szafir i biel
miejskich peronów
narcystycznych peronów
rozkochanych w chodnikach
brukowanych łzami

odjechały twe oczy
w towarzystwie zachodu
oczy
jednolitego koloru
o wielu twarzach

będą wypatrywać
przyperonowe lipy
z latarnianych wież
spojrzeń beztęsknych
rozmarzonych
tylko im
poświęcających uwagę
lecz one
już nie powrócą

była naga
z pełnym
wachlarzem kolorów
na mokrej podłodze

kobieta
o nienazwanych oczach
o nigdy dotąd
nie opisanym wdzięku
o gracji
godnej [...]

dostrzegłem na wzgórzu
dwie postacie
w jednym umyśle
jedna
jakby prawdziwa
a druga w domyśle

dostrzegłem kurhan przekrwiony
żywopłotów ściętych
i taras fiołkowy
chmur [...]

pochłonął mnie zachwyt
gdy w każdy liść
wiatrem uderzany
niby
najdoskonalszy fortepian
a na każdym z nich
nutka inna
była rozpisana
inny
wydawał dźwięk
[...]

od zawsze pamiętam
gonitwę za szczęściem
lecz nie pamiętam
bym je kiedyś
dogonił

aż ktoś
pewnego dnia
nie pamiętam
czy słonecznego
powiedział
przestań je gonić
zwolnij
spaceruj
a samo cię dogoni

tego dnia
zacząłem zwalniać
i choć wiele
było jeszcze dni
żaden z nich
nie zaglądał już więcej
ze smutkiem
w me okna