Błądziła po wąskiej uliczce jej zagmatwanych myśli. Mury wspomnień i tajemnic przyprawiały ją o euforię i wywoływały niezwykłą ciekawość, która głaskała i z dokładnością światowego chirurga lizała jej bose stopy. Drażniło ją to. Wspinając się na szare mury poraniła swoją bladą skórę. Wiję z bólu, ale ból kiedyś i tak łagodnieje-pomyślała z wątkiem goryczy.. Wbiła swoje ostre szpony w dach, na którym po chwili znalazła się ciałem i wpojoną w nie duszą. Włosy łonowe pieściły i delikatnie łaskotały jej wargi sromowe. Ludzie pomyśleliby, że jest niezdrowa na umyśle, goląc włosy na głowie a zostawiając je w okolicach łona. Ale ona była inna. Na swą łysą głowę naciągnęła rude, lekko falowane włosy.. Swoim nabrzmiałym, blado-różowym ustom dała kolor krzepkiej krwi, przesuwają [...]

Duszę się myślami. To ciernie mojego życia. Chcę je spakować i wyrzucić, ale to część mnie. Noga to też część mnie. Pomyśl, jak trudno oswoić się do życia bez nogi.