Był sobie kot
Nie chcę znów czuć osamotnienia
Teraz gdy przechodzimy obok twierdzimy, że znamy się tylko „z widzenia”
Z każdą chwilą czuję do ciebie głębszą złość
Mimo, że już nie jesteś na tę samą wartość
Wiem, że nie przechodzimy obok siebie obojętnie
To wszystko wyszło zbyt nieumiejętnie.
Na całe szczęście to nie jest wiersz o miłości
bo był sobie kot w tej całej nicości.

-Czego potrzebujesz?
-Ukryta pod codziennym płaszczem świata.
Myślałaś ,ze uciekniesz?Nie, przede mną uciec się nie da.
Możesz najwyżej spowolnić moje ruchy,ale i tak w końcu Cię dopadnę.
Złapię pazernie długimi ,ciemnymi szponami.
I będę się rozkoszował..
Twoją bezbronnością i miłością do życia,która już nie istnieje.
Tak naprawdę wmawiasz sobie to szczęście,które tak bardzo pragniesz i wiesz o tym dobrze,że już nie istnieję .
Mnie nie oszukasz.
-Czego więc chciała samotność ,skoro i tak po mnie przyszedłeś?
-Samotność mi jedynie pomogła przygotować Cię do snu. Ona jedna przy Tobie była, chyba jej coś zawdzięczasz,prawda?Nie martw się,odpłacisz się jej.
-Dlaczego muszę umrzeć?
-Już dawno umarłaś...
Schwytał ją łapczywie ,chowając pod ciemną peleryną i śmiejąc się beztrosko.Ona już wiedziała ,że nie ma ucieczki.Zgubiona myślami i przerażona wydała z siebie cichy pisk...
Spadła łza... Cisza...
Zamknęła powieki...
Pod głębokim snem znalazła odpowiedz..
Wymęczona własnymi myślami usnęła..