Bez względu, co uczynisz – zamkniesz oczy czy też je otworzysz zostaniesz ślepą istotą. Najsłabszą z ras, najbardziej podatną na choroby i zarazę, zagubioną w świecie własnych, niespełnionych ambicji. Pozostaniesz człowiekiem. Tak mało znaczącym, a jednak na tyle bezczelnym, aby uważać, iż stworzyłeś świat. Możliwe, że jest inaczej, że to świat stworzył ciebie dla zaspokojenia swej zachcianki. Jesteś kolejną marionetką w bezwzględnych dłoniach czasu, który smagając boleśnie biczem błędów twe plecy tworzy coś w rodzaju piętna. Upadasz czy się podnosisz? Wiecznie pozostaniesz błagającym o litość robakiem na żyznej glebie. Nic nie wiesz a zachowujesz się jakbyś pochwycił w locie całą wiedzę świata. Jedynie nieliczni ze śmiertelnych są wstanie zrozumieć więcej niż dojrzy ich ograniczony wzrok, usłyszeć to, co niedostępne dla uszy i zrozumieć to, co niepojęte. Być może to właśnie TY jesteś jednym z nielicznych śmiertelników, którzy ujrzą świat mymi oczyma…

~~To jest prolog mojego opowiadania, które znaleźć możecie na dreams-are-my-strength.blog.onet.pl~~

Za prawdę się nie dziękuje
Ją się podziwia
Za to, że
Bez iskry kłamstwa
I bez banialuki
Potrafi okazać
Świat realny
W tęczowych barwach

Jeśli możesz spójrz mi w oczy
Powiedz wprost
Co ciebie dręczy wciąż?
Czym zamartwiasz się dziś?
Jeśli chcesz możesz śnić
Złóż głowę na mej piersi
I zapomnij o tym co było
Na szczęście to my

Przecież dobrze wiesz
huragany, powodzie, lawiny, kataklizmy
Nie dogonią nas
Drwijmy dzisiaj z ludzkiej zawiści
Nie dosięgnęła nas
Jeszcze raz wymieńmy ich
Prosto w twarz
Bez kłamstw
Agresywni komedianci
A ty się przejmujesz?
Ha! Bękarty mamony!
Dziwki zachłanności
Słudzy iluzji
Cienie bez twarzy
Ludzie bez serc
Demony codzienności
A Ty nadal boisz się?
Chwila triumfu i pewności
Zamykasz bramę
Otwierasz drzwi
Za nimi czeka przyszłość
A przyszłość to My!
Bez fałszu, zachłanności, nienawiści
Teraz wiesz?
Trwam przy tobie niczym cień
Snuje nogę za nogą byle [...]

Nić pajęcza delikatnie oplata moje ciało
Życie płynie zbyt szybko aby móc
Choć na chwilę zatrzymać się
I zastanowić nad jego sensem
Istoty uczuć - fałszywe mory
Które przychodząc niespodziewanie
Rujnują wszystko na mej drodze
Przez nie zapominam nawet o sobie
A gdy odchodzą w mej duszy
Pustkę wypełnia żal i łzy
Jestem jak owad zaplątany w nici pająka
Czekającego tylko kiedy się podda