ze wspomnień poblakłych skrawki
co trzymane po nic
aby tylko w nić
aby tylko utkać płótno
w razie czego oby nic
a jednak tylko nić
zwisa niedbale ze srebrnej haftki pamięci
rysomyśl jak nic

z ramion zdejmujesz dzień
jak płaszcz mokry od śniegu
skapujesz stale czujesz odparowujesz

halka nocy pospolita koronka
w gwiazdy ubrana nie czujesz
jak mija chwila po dłoniach spływa skroplona

...

w zimnej kołdrze snów
z plątaniny czułych słów
ubiliśmy twardy puch
na konturach nagich drzew
rozmoszczona niewygoda
ulizuje pustkę gniazd

zdrętwiały mi palce
cieknie odmrożony wzrok
szukam śladów minionej jesieni
z tobą mi się my(ś)li

przez rzęsy za długie
wpatrzenie w nocy skłonienie
płoną kamienne życzenia
z serca łzy spadają

cierpliwiej czekaj
przyjdzie ochłodzenie
zimokojenie
jesienią cierp(liw)i się najbarwniej

płaszcz założyć mgielny i szary
mgliste ulice, szare powietrze
beton też modny szary
czerwona szminka, wino czerwone
czary mary usta,
szary czary, czerwony mary
rozmawiać, róż zmazać, rozmazać
ciebie czaruję
rozmawiaj mną szary

w mroźnych mrugnięciach
przy próbach stworzenia
nikną kruche światy
opiekuńcze ramiona
pękają na mrozie
szklane oczy

wiedziałaś, że dorosłaś do dojrzałości
odkąd perfekcyjnie malujesz migdały paznokci prawej dłoni
bez emocjonalnego opanowania
ciała
nadmiernie migdałowatego