Nic nie musisz mi mówić,
Ja Tobie też nic nie powiem,
Nie potrzeba zbędnych słów,
Żeby ujrzeć rzeczywistość,

Bez zniekształconych wizji,
Zbędnych wybuchanych bodźców;
Jedziemy tym samym torem,
I to jest sednem jestestwa,

Ty mi tego nie powiesz, [...]

Patrzę się za siebie, patrzę przed siebie i w dal;
Patrzę nic nie widzę, jak ociemniały, no żal;
Usta mam spalone, twarde zesztywnione, jak stal;
W moich dłoniach kielich, w obronie idei, gral;
Święty gral;

Chwytam w swoje dłonie, latające słonie, ot tak;
Czekam gdy zapłonie, ten piekielny ogień i trach;
Wszystko się rozpierzchło, zdechło pod powierzchnią, to fakt;
Słuchaj mnie aniele, w najbliższą niedzielę mój ślub;

w tym mętnym oknie, siedzę samotnie, jak brak;
Brak tajemnej wiedzy, śmieją się koledzy, o f**k;
W tym życia oknie, przegrałem sromotnie, czas;
Czas żniw, czas zbiorów, rozkosznych upiorów, pas;

Niektórych takie priorytety;
Prawić bzdety;
Do kobiety;
Niestety.

Do kierowców i nie tylko

Jedzie szybko, spieszy mu się to kierowca w autobusie;
I nie zważa na zakręty,
bo ma grafik zbyt napięty;

Szybko, szybciej gna do celu;
Nie jest sam, takich jest wielu;
A przez takie zachowania;
Są wypadki, są konania;
[...]

Życie

Życie krętą ulicą jest, daną ci tylko jedyny raz;
Nie da się wszystkich zakrętów policzyć;
Po cóż by liczyć, kto ma na to czas?

Każda ulica, może tą ślepą ulicą być;
A skąd masz wiedzieć, która jest tą właśnie;
Gdy wszystko co chcesz, to chcesz żyć;

Co znaczy żyć? Podążać jakimś torem?
Gdy tor ten, jest wyobraźni wytworem;
I nie istnieje, jest wyobraźni potworem;

A życie jest tak przeróżną podróżą;
Bez schematów, bez przepisu, bez jednoznacznej recepty;
A najczęściej wyrzutów sumienia kałużą;

I ja w tej głębokiej sumienia kałuży;
Utopię swą duszę wraz z moim durnym ja;
Nim przyjdą pioruny, z kolejnej burzy;

Tak siedzę i siedzę;
Poszerzam swą wiedzę;
Jak czyjąś niewiedzę;
Natchnął ten Bóg;

Ten jeden jedyny;
Poczęty z Maryny;
Z dziewiczej pachwiny;
Zapłodnił ją duch;

Więc tak obserwując; [...]

...
Kiedy rozpacz oczy me wysuszy;
Gdy nie będę miał sił już łkać;
Gdy się serce mojej duszy skruszy;
Gdy nie będzie jutrzejszego dnia;
Myślą będę ja u Ciebie;
Całym swoim ja, całym sobą;
I nie zmienię zdania, że;
Jesteś właśnie tą osobą;

Że tylko z Tobą; [...]

Raz dnia pewnego, tymi oto słowy
Taki właśnie paradoks, wbił mi się do głowy:
A czas?! Czas jest ponad czasowy.