Miłość?
Udręką czy też szczęściem jest człowieka?

Nie chce jej a ona wciąż czeka
Rani każdego
Którego na swej drodze spotka...

Jednak Ty ją poczuć pragniesz!
Nie ważne że zranić cie może...

Wolisz przez sekunde w szczęsciu się pławić
Niż męki dożywać
Z braku nie wiedzy o niej..

Czy warto?
A jeśli błędem będzie jej poznanie
To czy mimo wiedzy
Szczęścia dożyjesz

Ja jako postać szara
Mam leki obawy
Że zranić mnie może

A po co w mym życiu tak krótkim
Mam smutków doczekać?

Lecz czy chwila radości
Którą miłość spowodobać może
Wszystkiego nie wymarze?

Nękają mnie myśli
Jak siedze
Stoje
Snie
Nękają mnie codzień

Lecz odpowiedzi znależć nie mogę
Czym jest miłość?
Może ty mi odpowiesz...

Życie!
Ciągła wędrówka z głową ku górze skierowana…
Bitwa ze smutkiem, bólem, porażką…
Bitwa kolce depcząca…
Pełna płaczu pięknego w swej prostocie
Płaczu prawdę dającego
W najczystszej postaci…
Bitwa o szczęścia wygraną…
Walka o scenariusz łaskawy…
Z rolą zadowalającą…
Życie!
Bajka nie zawsze z dobrym zakończeniem
Lecz zawsze bajka…
Z wspomnieniami na zawsze i wszędzie…
Z czasem…
Który wciąż płynie…
Który wciąż czegoś uczy…
Który bez przerwy gna do przodu…
Z czasem…
Dającym nadzieję…
Nadzieję…
Na koniec łez i cierpień…
Życie!
Tak jak różę kaleczącą
Tak Jego ….. Każdy pragnie…

Schemat nieśmiałych...

Ciąg zdarzeń tworzący historię, której i tak nikt nie potrafił pojąć...

Iluzjonistyczne życie ze sztucznymi uśmiechami w tle może w końcu zabić marzenia o które tak długo się walczyło...