Patrzę na Ciebie i nic nie czuję – jest tylko pustka która zewsząd mnie ogarnia, dno, zamieć która zdmuchnie resztki mojego szczęścia.
Twoje oczy jeszcze nigdy nie były tak zimne w stosunku do mnie. Mimo wszystkich złych uczynków których się razem dopuściliśmy zawsze było w nich cos nie do opisania, jakby iskra nadziei połączona z nutka spragnionej dotyku miłości. Chociaż teraz sprawiasz mi ból to nie potrafię zrezygnować po tym wszystkim co razem przeszliśmy. Nie chcę Cię stracić, jestem teraz jak mały chłopczyk który żebra o okruchy uczucia o którym jeszcze nie tak dawno mnie zapewniałaś.
Jeśli odejdziesz to już nic nie będzie takie samo, nawet nie będę w stanie poczuć cukru w porannej herbacie pitej w pospiechu przed wyjściem do pracy.
(Utknąłem gdzieś pomiędzy miłością, a obłąkaniem.)