... Moje serce i tak zbyt wolno umiera. Żywienie nadziei na to, że wciąż coś dla Ciebie znaczę, byłoby jak podłączenie go do respiratora - tylko po to, by przedłużyć agonię.

Znalazła Go gdy miała 16 lat.
Miał być tym Jedynym.
I już wiedziała, czego chce od życia.
Matura, studia, dom z kominkiem... Tam On. I Dziecko...

Podejmując najważniejsze decyzje myślała o Nim.
Bo gdy On będzie szczęśliwy, to Ona też.

Mając lat 21 - dorosła, samotna i zrozpaczona - nie miała nic.
Odchodząc, odebrał Jej wszystko.

To On Ją opuścił. Pewnie jest teraz szczęśliwy.
Ona nie.
Ale to się nie liczy...