w zamglonej
przestrzeni
utkwił
stęskniony wzrok

drzewa opustoszałe
jak dusza
wyciągają
nagie ramiona
ku niebu

rozsypały się marzenia
łzy jak perły
potoczyły
po smutnej twarzy

najwyższy czas
ewakuować się
z twojego serca

przeżyliśmy
piękne chwile
reszta jest
bez znaczenia
spotkań
więcej
nie będzie
zachowaj miłe
wspomnienia

trudno mi
dzisiaj ocenić
czy kiedyś
mnie jeszcze
zobaczysz
życie jest
pogmatwane
potrafi mocno
zaskoczyć

pocałunkiem witasz rano
a wieczorem tulisz czule
bajki prawisz na dobranoc
zawsze jesteś dla mnie miły

pod rękę codziennie chadzasz
w oczy słodziutko zaglądasz
w zasadzie ci nie przeszkadza
gdy za tobą nie nadążam

w oczach zawsze masz płomienie
gdy mi dajesz dobre rady
mówisz do mnie po imieniu
choć ci wcale nie wypada

jesteś moim przyjacielem
lubisz gdy cię tak nazywam
choć posiadasz imion wiele
wciąż na nowo cię odkrywam

pozwól trwać
chwili obecnej
bo bezpieczna jestem
w twych ramionach
potrzebna
miłości warta

choć wprost
nie mówisz
umiem już czytać
w oczach [...]

dopóki smakuję
twą bliskość
serce bije
dopóki zapachy
nam się mieszają
serce czuje
dopóki mówisz
jak bardzo tęsknisz
serce żyje
dopóki pragniesz
mnie coraz więcej
serce kocha

za brzmienie głosu
za twoje tęsknię
i za brak włosów
za mą kobiecość
którą odkryłeś
i za marzenia
bo otworzyłeś
drzwi tajemnicy
dla mnie zakrytej

za to że
kochasz mnie
całe życie

nie uciekaj
ode mnie
uciec się
nie da
bo jeśli
serce swe
dałeś
i pozwoliłeś
nim władać
to wiedz
że z każdym
jego drgnieniem
będziesz
mnie mocniej
miłował

mocno mnie
los doświadczył
nie jestem już
taka sama
więc
nie usiłuj
mnie zmienić
wciąż
warta jestem
kochania

Co ja dzisiaj tu napiszę
to że bardzo lubię ciszę
i nie lubię gdy ktoś krzyczy
wtedy wolę zjeść słodycze
czekać cierpliwie też umiem
i dlatego nie rozumiem
że są ludzie niecierpliwi
czasem bardzo uciążliwi
a do takich szczęście mam
więc pracować muszę sam(a)
sprzątać upiec ugotować
czasem to aż boli głowa
lecz nikt tego nie docenia
że ma wszystko do jedzenia
więc ja się usuwam w kąt
naprawdę nie lubię świąt
bo otyrać się ja muszę
a w kościele moja dusza
tam dopiero odpoczywa
święta to nie jest [...]

oplataj
siecią słów
miłych
pocałunkami
wdzięczności
dotykaj
z wytworną
delikatnością
kochaj
aż odczarujesz
przytłaczającą
rzeczywistość
w popiół
zamienisz
złudzenia

spontaniczny gest
nieśmiertelność miłości
dwa piękne słowa

twoja miłość
przenosi mnie
w nieznane
rejony szczęścia
zaskoczona
wyznaniem
nie potrafię
odnaleźć się
w nowej
rzeczywistości
odurzona
zasypiam
jak dziecko

głęboko
skrywane
przez lata
jedynie nocą
bezsenną
odżywały
błąkając się
po zakamarkach
duszy

zauroczyła spojrzeniem
obezwładniła pieszczotą
pocałunkiem ust czułych
poznać się pozwoliła

szaleńczo tak zakochani
we własnym żyliście świecie
do dnia gdy przez czyjąś zazdrość
złamała Ci serce

Twoja pierwsza dziewczyna

Jednym
ruchem

odciąłeś się

zburzyłeś

poczucie
bezpieczeństwa

strąciłeś [...]