Ja tylko przeszkadzam. Czas usunąć się w cień. Tak wiele mnie to kosztuje. Jednak robię to dla Ciebie.

To koniec, uświadomiłam to sobie, gdy już do mnie nie piszesz a nasza rozmowa zaczyna się i kończy na krótkim „cześć”.
Znowu coś straciłam. Coś ważnego, znowu przez swoją głupotę.
Nie chce żyć. Nie mam powodów. Nic się nie układa.
Dlaczego ja? Nie wiem i pewnie nigdy się nie dowiem.
Nie będę Cię przepraszać, bo to już nie ma sensu, znowu zawiodłam.
Straciłam Cię. Tym razem na zawsze.

Są chwile, gdy łzy same napływają do oczu. Płaczesz, bo nie masz już siły, nie widzisz sensu w niczym. Prosisz Boga o pomoc a On jest głuchy na twoje prośby. Wtedy tracisz nadzieje.
Czy On w ogóle istnieje? Najgorszy moment życia. Jesteś sam w pokoju, cierpisz, płaczesz, bo wszystko się poplątało a Ty nie wiesz jak to ułożyć w logiczną całość. Masz ochotę do kogoś zadzwonić, przytulić, porozmawiać. Chcesz to zrobić, ale nagle uświadamiasz sobie, że nie ma nikogo takiego w Twoim życiu.

Wszystko straciło sens.

Nie byłeś mój, ale byłeś cząstką mnie.
Ta cząstka została mi brutalnie odebrana, a wspomnienia tylko bolą.