Już niedługo usiądę obok,
na tej mokrej, zimnej ławce.
Nie krótko myśleć będę o Tobie.
Rankiem Nas już nie będzie,
"obok" stanie się Nam obce.
Będzie trwało znów krótko,
jak gdyby przedwiośnie ukryte w rosie.
Stopy bose łaskotane chłodem,
zawisną ulotnie nim znajdą je spojrzenia.
Nie szukajcie winy,
tam gdzie nie ma przyczyny.
Do zobaczenia nie długo.

Wtorek - niepozorny dzień.
Włączam Cię, wyłączam Się.
Ukojenie, wspomnienie, marzenie.
Mów mi jeszcze, śpiewaj, graj.
Uciekam w noc, dobranoc.

Za ciężką słuchawką ukrywają się milczące nieporozumienia.

Ucieczka z każdym spojrzeniem w Twoją stronę. Czy istotne to co zostaje w Tobie po mnie? Ucieczka z każdą różnicą zdań. Czy będziesz kiedyś bardziej kochał? Ucieczka, jakaż ona gdy siły brak. Pytam siebie przed drogą w dal, kiedy przestanę kochać?

Udając, że mnie to nie dotyczy - dokładam sercu ciężar. Dlaczego czuje się winna, korzystaniem z życia.
Nie ma na to usprawiedliwienia, to podłość w rzeczy samej.

Kilka chwil w płytkim oddechu przed wschodzaącym słońcem. Krople na bezwstydnym ciele schładzają gorący sen. Marzenie pod powiekami zmusza serce do drżenia. Nie chcę wstawać razem z dniem.

Spoglądając na swoje życie, mam wrażenie, że już dawno umarłam.

Twoje słowa mogą być owocem zakazanym dla moich uszu, myśli, oczu...

Zastanawiam się czy czasem myślisz o mnie, tak jak ja myślę o Tobie. Wspominam te chwile, gdy serce się zatrzymywało z bliskości Twoich ramion. Choć młodzieńcze to przeżycia, do dziś dnia pojawiasz się w snach. Ostatnie dni mojej wolności, spoglądały na Ciebie - nic więcej. Nic więcej.

Wysyłam tą myśl ku Tobie.
Tęsknotę, którą za sobą zostawiłaś.
Dziś wczorajsze sekundy trwają trzy miesiące. Dziś to ja krzyczę z rozpaczy. Serce rwie za Twoją miłością. Czemu chodź w myślach codziennie, tak daleko Nam do siebie. Pewnie miną sekundy, minuty, godziny. Miną dni, miesiące i lata. Pewnie łatwiej mi będzie pogodzić się z czasem, który przemija jutro nie dziś.

34 sekundy, by wyrazić miłość, tęsknotę, pragnienie szczęścia i zdrowia.
34 sekundy moich słów, po drugiej stronie niemy krzyk z odpowiedzią.
34 sekundy by zachłystnąć się odrobiną szczęścia,
34 sekundy przyspieszonego bicia serca.
34 sekundy a po nich cisza,
34 sekundy i znów smutek, nadzieja, tęsknota, bezsilność.
Najważniejsze 34 sekundy dla Ciebie i mnie.