głośny szept cicho krzyczy
kojący ból zaszywa rozrywając

chcę nie chcąc

krzyczy przyszłość
drze się przeszłość
dzisiaj milcząc

Nie słychać krzyków.
Twierdzę, że nie boli.
Chociaż wszyscy widzą.
Nie ważne ich słowa.
Zamknę serce. Koniec.

I daj proszę, bym nie nosiła tyle złości w sobie.
Nie chcę takim uczuciem wszystkiego psuć.

Zanim odejdziemy, nauczmy się żegnać.
Zanim coś powiemy, nauczmy się milczeć.
Zanim umrzemy, nauczmy się żyć.
Nasze łzy, staną się nową nadzieją.

milczeniem chce krzyczeć
ciszą chcę błagać
szeptem pragnę życia
pustka, żal, zapomnienie

Dziwne, ze czasem innym bardziej zależy na naszym życiu, niż nam samym.
Tym samym dziwne, ze osoby pragnące śmierci, chcą aby inni żyli.

Czym? Czym ta nienawiść, co noszę w sobie? Czym ta zawiść, przez którą patrzą moje oczy? Czym ta miłość, która serca rozdziera? Czym jest My wśród dzikiego Teraz?

I wszyscy żądzą się moim sercem, i każdy rwie na strzępy. Co by mieć choć mały kawałek, a ponoć taka beznadziejna jestem. I co robić, kiedy ściska gardło i serce, co robić gdy nie da się racjonalnie myśleć. Jakie decyzje podejmować, w co wierzyć, jak nie ranić, jak dawać a jak brać od życia to co najlepsze? no jak?