Czuje się jak na głębokim oceanie dryfując już to na maleńkiej kłodzie drewienka. Nie wiem kim jestem. Zgubiłem się. Zabłądziłem. Przestałem myśleć. Bylem soba mając tak niewiele, ale być szczęśliwy niż teraz nie mając nic do stracenia i utonięcia.

Nie wiem co jest gorsze być pocieszeniem czy piątym kołem u wozu. To i to boli.

Prawie koniec roku, a już dziś wiadomo jak będzie wyglądać następny.

Chyba, zawszę w jakimś okresie lat, samotność jest najgorsza.

Życie dzieli się tylko na dwie kategorie - Szczęśliwe i smutne, za to ludzie na wiele kategorii.

Ból jest udoskonaleniem w życiu, małym, niebezpiecznym dodatkiem.

Czasami lepiej odciąć się od wszystkiego co było złe czy nawet miłe.

Czasami wybieramy nie odpowiednie godziny, aby zobaczyć coś czego nie powinniśmy.

Może to i dobrze.

Przerażające są zmiany jak Ich przez większość życia nie było.

Zabawa uczuciami, zaufaniem czy emocjami powinna być karalna. Najlepiej dożywociem, bez apelacji.

Uczuć do kogoś nie pozbywa się w dzień ani w rok. One idą z Nami do grobu.