Piechur i Jeżyk

Piechur gdy wdepnął na minę – jeżyk,
W jednej chwili zęby wyszczerzył
Do ostatniej fotki,
Jakby wygrał w totku;
Pomachał nóżkami i już nie żył.

Walka o Życie Jerzyka

Na Syberii żołnierz Jerzyk
Miał chwilowy jelit nieżyt.
Kapral na brzucha bóle
Aplikował śnieżne kule -
Kuli Jerzyk nie przeżył.

a od zwykłych rzeczy
naucz się spokoju (JT)

Moja ulubiona szklanka
codziennie rano wita mnie rytualnie
z uśmiechem zasypuje się kawą
i zalewa wrzątkiem
dla mojej przyjemności trwoni aromat
później podaje gorące usta ze smakiem.

Moja ulubiona szklanka
nie pęka z wiekiem
trzyma się młodo i mnie nie wymawia lat
dyskretnie nadstawia ucho gdy dzwoni telefon
gdy w lustro kawy sączę kłopoty
ogrzewa dłonie, uspokaja oczy.

Pociąg do Gwadelupy

Wieczorami do limeryków mam pociąg.
Wsiadam i jadę korzystając z map i ściąg.
Miesiąc wciska się w przedział
I zawsze, dokąd bym nie jechał
Przed Gwadelupą staje pusty pociąg.

/Gwadelupa – rzeka wilków/

Strachliwe Zderzenie

W Górnym Tybecie jak
Ze strachu padł na wznak
I trząsł się jak osika
Aż czoło obsikał
Jak wpadł na Made In China truck.

Dziurka w Czasie

W sanatorium jeden rencista
Grając z emerytką Asią w wista
Przez dziurkę w czasie
Chciał z Asią na basen
Lecz przysnął i dziurka przyschła.

Kurier Putina

Dziurami szwajcarskiego sera
Kurier Putina się przedziera
Od Alp do Berna
Z nim psina wierna
Zwąchać recepturę Milki Petit-Bera.

Mina z Uśmiechem

Saper gdy pomylił minę z miną
Do kamery się wywinął
Bądźmy szczerzy
Z uśmiechem końca kariery
Pomachał rączkami i zginął.

Wkurzony Krakus

Krakus gdy był wkurzony
Mówił larwo do swej żony
Choć w postaci imago
Znała lepsze figo-fago;
Więc chyba źle był ułożony.

Mijają pory roku
Wiosny zmartwychwstałe radośnie
Lata spływów długą wierną rzeką
Z wiarą która podobnie dojrzewa
Jesienie wędrówek starym lasem gdzie
Ciszy strzegą puchacze i wierne drzewa
Aż nadejdzie długa zima
Choć u Pana Boga za piecem
Wypłaczesz w rękaw, że przedwcześnie.

Zakochani, w miłości straceni
To przez nich pięknieje świat ot tak
Malarze malują piosenki na swetrze
Poeci nutami ścigają świerszcze
Zakochani snują strofy radosnej udręki
Spytajcie, a nie uwierzą uniesieni
Ponad zaułki miejskich cieni.
Że nie tak wysoko jest kres
Że miłość każdemu wystawia rachunek
Za każde słowo, za każdy gest
Za każdy pocałunek.

Zakochani, w kwiatach zadurzeni
To nimi kwitną ogrody botaniczne
Wiersze przylatują kluczem żurawi origami
A gdy wyjrzy zza chmur życzliwy
Rozszeleszczą się dźwięki somnambuliczne
Z pachnących fiołków, peonii i kolców róży
A gdy spadnie deszcz z przelotnej burzy
Wierzba płacząca łzy nieba i groszki przytuli

Gdy już wyniesiesz na podeszwach
Ostanie źdźbło ekspresji Tatr i Bieszczad
Gdy już tylko z kreskówki pies i kot
Zostaną do wieczornych pieszczot
Gdy za oknem słowik zakwili nokturn
Oddając się krukowi na ścierwo
I z podziwem czego człowiek dokonał
Przełączysz się na pięćsetny kanał
Nie wiedzieć czemu
Popijając z proszku jogurt
Zatęsknisz do świtu który budził kogut
Na kanale pięćset pierwszym
Kwiaty z plastyku mówią dzieciom wiersze
Za porankiem kwiku świń rodzimej wsi
A nad nią wisi autostrad [...]

Co doradzić tym na bezdrożach
Tym co bez celu okrętu żagla i steru
Płyną gdzie pędzi wiatr co dnia
Za muzą w szkle chromą na dnie
Pieśń ryczy w zaułek drzemie pan brat
I tylko zmęczenie łka zapatrzone nocą
W odjeżdżający kolejny pusty pociąg
I tylko stukot kół przeszkadza w półśnie
Więdną przekwitłe przedwiośniem
Okryte bezradnie w śniegu puch
Gdzieś wzeszło słońce ciepło
Pod obłokiem szaleją dzwońce
Na wyciągnięcie ręki
Gdzieś
Zatrzepotał żagiel
Gdzieś
Wiara płynie rzeką
Gdzieś za daleko wszędzie.