Otworzyli mi wieczko,
Rozpakowali z folii,
Trochę się boje,
Trochę zbyt tu ciepło,
Czuję, że się topię,
Taka słodko-gorzka jestem,
Nienormalna lekko,
Posmakuj mnie,
Sam się przekonasz, że nie smakuje jak inne,
Jest ich dużo ale one są proste,
Jedne białe, inne czarne,
W niektórych poczujesz miętę,
W innych poparzysz język chili,
Ja jestem trochę inna,
Z grubsza trochę grubsza,
Koloru nie określę,
Ale przynajmniej smakuje oryginalnie,
Spróbuj, sam się przekonasz,
Oderwij kostkę,
Niech rozpuszczę Ci się na języku,
Ale nie bierz za dużo,
Nie rwij mi dużo kostek,
Bo wielu już było,
Przez tyle czasu wiele kostek mi ubyło,
Ale smakuje wciąż dobrze,
Zaufaj mi,
Jestem najlepsza jaką jadłeś,
Trochę już leżałam rozpakowana,
Przez to wszystko już lekko nagrzana,
I się tu topię przy Tobie lekko,
Rozsmakuj się,
Pozwól mi zostać,
Połóż na półce i bierz po kawałeczku,
Aż całą mnie zjesz i będę w Tobie,
Taka słodko-gorzka,
W całej swojej dziwnej urodzie.

Zostawili mnie ci wszyscy,

Co obiecywali być,

Ci co ze mną walczyli,

Cały wiek dla mnie stracili,

Ci których rano męczy kac,

Zostawili bo widzieli,

Ile we mnie jest nas,

Ci co mnie znienawidzili,

Patrzcie,

Spijam słodycz moich ran,

Z twoich warg…

W złocie tych plaż,
Widzę twoją twarz,
Z nieba twoich oczu,
Dziś pada deszcz,
Jak codziennie,
Na kolorowym obrazie,
Widzę czarne tło,
Martwa natura,
To Ty czy ja ?

Chcę z tym walczyć,
Ale czy jeszcze potrafię ?
Chcę Ci pomóc,
W końcu Cię złapię,
Między pocałunkami wspomnień,
W końcu Cię znajdę,
Na morzu...

Światła gasną,
Zgaśniemy razem z nimi,
Ziemia odrodzi się,
W przyjemnym chłodzie,
A nas spalą nasze własne,
Chciwe przyjemności,
Nieuprzejmi goście,
Niepowstrzymani kaci,
Magnaci cierpienia,
Królowie rozpusty,
To my ludzie,
Zginiemy od własnego miecza,
Wymierzonego w ziemie,
Po której codziennie pewnie stąpamy,
Już się nie zbudzimy,
Już za późno,
Pozostaje pytanie,
Co pozostawimy ?