Ludzi nie zabija się nienawiścią. Robi się to "miłością".
Złudną, iluzyjną miłością. Bo tylko wtedy tracą czujność i stają się łatwym łupem.
To nie nienawiść jest kluczem ... jest nim "miłość".
Art_ emida

Chwila między wdechem a wydechem, między wzruszeniem a obojętnością. Mrugnięcie powieką, myśl ulotna, pauza między pytaniem a odpowiedzią, moment między narodzinami a śmiercią.
Ta chwila właśnie trwa i nazwana została życiem.
Art_emida

Wykorzystaliśmy już cały alfabet i wszystkie znaki interpunkcyjne. Pozostała tylko kropka...
Kropka na końcu zdania.

Zawsze i nigdy
Wszystko się zmienia, wiemy o tym, choćby poprzez obserwację przyrody. Każdego dnia to, co z pozoru wydaje się być takie samo jest już inne. Dlatego nie lubię ostatecznych słów "zawsze" i "nigdy"... Bo często zawsze kończy się nigdy a z kolei nigdy pozostaje zawsze. Jest między nimi bardzo cienka granica. Nawet gdy zawsze pozostaje "zawsze" to jest już inne, bo przybiera inną perspektywę i inne formy. Zmieniamy się i może to zabrzmi banalnie ale zmiana to jedyna pewność, która prowadzi człowieka tam, gdzie w końcu sam siebie odnajduje ?
Art_emida

Miłość...Jest prawdą, bo nie ma w niej miejsca na kłamstwa i manipulacje. Jest wolnością, bo nie może być tutaj mowy o posiadaniu. Jest zaufaniem i wsparciem. Jest wzajemnym służeniem sobie ale bez poddaństwa. Jest połączeniem na poziomie ciała, serca i ducha. Jest radością i "miejscem", w którym czujemy się w domu. Ma czyste intencje i jest ponad "Ego". Jest światłem i dopóki sami go nie wyzwolimy, nie zaznamy miłości. Jest częścią nas samych. Mieszka w samym środku tornada, miejscu, gdzie panuje totalna cisza... Trwa, bez względu na to, co się dzieje na zewnątrz.
Art_emida

Kobieta, która tańczyła niepohamowany taniec, która straciła grunt pod nogami, a potem i stopy, pod koniec baśni rozumie swój upadek, zdobywa szczególnie cenną mądrość. Jest jak saguaro, piękny kaktus rosnący na pustyni. Można go podziurawić kulami, pokroić, przewrócić, podeptać a mimo to nie traci żywotności, wciąż przechowuje życiodajną wodę, wciąż rośnie dziko i regeneruje się z czasem.
C.P.Estes

Światła Rozdroży

Rozdroże- miejsce , gdzie według legend można spotkać diabła. Jest tam , czeka i z bezczelnym uśmiechem na ustach niczym prokurator oskarża....
Jak bardzo jesteś zdeterminowana (y) żeby stanąć we własnej obronie. Jak bardzo Ci na sobie zależy ? Ilu własnym potworom jesteś w stanie spojrzeć w oczy i dojrzeć pod ich straszną postacią światło..? Na rozdrożach można się zgubić , można się tam w jakiś masochistyczny sposób zadomowić ale można wyciągnąć wnioski i pójść dalej ….docierając do kolejnych i kolejnych...odnajdując na każdym z nich własne światło.
Art_emida ( myśl własna)

Zawsze byłeś szczęśliwszy w towarzystwie płaskich, dwuwymiarowych rzeczy. Nigdy nie udało mi się Ciebie od tego odciągnąć, sprawić, żebyś zaczął widzieć w trzech wymiarach. Do dzisiaj nie wiem, czy odkryłeś głębię albo perspektywę, chociaż rozpaczliwie chciałam stać się tą, która Ci to pokaże. Uważaj na siebie.
Ali Shawz

Myślę każdego dnia o tym, co mi powiedziała. Mówiła: udając niemądrą, słabą i głupiutką robisz krzywdę sobie samej, mnie i światu. Zawsze, kiedy udajesz, że jesteś czymś mniej niż naprawdę, odbierasz innym kobietom pozwolenie, żeby żyły pełnią życia. Nie myl skromności z pokorą. Skromność to rozchichotane kłamstwo. Udawanie. Maska. Fałszywa gra. Nie mamy na to czasu.
G. Doyle

Nikogo zatem dzika kobieta nie mogłaby ukochać bardziej niż mężczyznę, który jej dorówna.
C.P.Estes

Akceptacja. To chyba było najtrudniejsze.
Akceptacja przeszłości i teraźniejszości.
Akceptacja tego co było i tego co jest.
Akceptacja świata, życia i niepożądanych zachowań ludzkich. Taka ciągła wewnętrzna niezgoda na coś, co w moim świecie nie miało prawa istnieć. A jednak
Art_emida

Wybaczenie jest kulminacją wcześniejszego zaniechania, rozgrzeszenia i zapomnienia.
" Biegnąca z wilkami" Clarissa Pinkola Estes

Wprawdzie niechętnie się do tego przyznajemy ale ów niefortunny układ z diabłem to najczęściej rezygnacja z mądrego, głębokiego, solidnego życia. Na rzecz czegoś złudnego i nietrwałego pozbywamy się kłów i pazurów, zmysłu powonienia i dotyku, tracimy dziką naturę za obietnicę czegoś, co wydaje się skarbem a w rzeczywistości jest pustką.