Widzę tragiczny obraz miłości,
niedoceniony przez ogół ludzkości.
Patrzę na dłonie przybite do krzyża.
Słyszę serce- na pomoc wzywa.

Wybrany przez ojca, obdarzony cierpieniem,
przez które osiągnie wieczne zbawienie.

Widzę go, spójrz! O kulach chodzi.
Patrz w drugą stronę! Bez ręki, bez nogi.
A tam właśnie ktoś go na wózku wiózł,
później z odrazą na Golgotę wniósł.

Ten niezawiniony brak świadomości-
-tak smutny obraz ludzkiej niewinności.

Niezrozumiane ludzkie męczeństwo-
- to nie przypadek, nie tylko podobieństwo.
To na tych ludziach, Twoje odbite znamię.
Przysięgam, widzę, nie kłamię.

Na tej ziemi wciąż trwa męka Pańska,
cierpienie, ten ból, niesprawiedliwość- to łaska.

Już tyle razy upadałam na kolana
Z łkającym sercem, krwawiąca duszą
Rozpaczliwie na pomoc wzywałam Pana
Patrząc jak ostre żyletki me palce kuszą.

Możliwość wyboru, jak jej brak-
-równie niesprawiedliwa.

Świadomość życia, lecz nie siebie-
-wręcz chorobliwa.

Z prochem i gruzem zostałam zmieszana
Podczas gwieździstej nocy
Lecz wśród pyłu i kurzu słychać serce
Bijące resztkami swej mocy.

Już tyle razy upadałam na kolana
Lecz gdzieś tam w ruinach wciąż tli się walki wola
I po raz kolejny wzywam swego Pana
Wstaję z popiołów, już wiem, że życiu podołam.

Dedykowane W.G

Kocham
Mocno
Prawdziwie
Pięknie

Skażone uczucie
z moralności wyklęte.

To diabeł , nie człowiek
lecz w ciele anioła.

Moja psychika
zbyt ludzka
Boskiej próbie nie podoła
lecz w modlitwie utopi nadzieję.

Kochać nie przestanie
mimo wiatru ludzkich obelg,
który silnie wieje.

...I nawet jeśli ktoś już przewidział moje zakończenie
-,,Będziesz smażyć się w piekle"-
Ja wciąż wierzę w zbawienie.

Furia zamknięta w spokojnym oddechu
Smutek uśmiechem zdeformowany
Krzyk tak cichy, niedosłyszalny
Dusza z wytyczonymi granicami wolności

I świeca
Co płonie pod szklaną pokrywą
pozornie dając nadzieję
powoli wygasa...

Tylko połowę świata oglądam
Zaledwie szepty słyszę
Płytko oddycham
Nie potrafię już krzyczeć
Jedynie z ciszą rozmawiam
Tylko przy niej płaczę

Wciąż jestem człowiekiem
ale żyję inaczej.

Za nisko by spaść
Zbyt stromo by iść dalej
Za dużo słów by zapomnieć
Za mało ran by znienawidzić.

Tak Zagubieni
Oddychamy
Zmęczeni światem
Stęsknieni za życiem.

Tak bezradni
Oddychamy
Zawieszoną egzystencją
W nadziei na przetrwanie

Boże najjaśniejszy
Oświetl kłamstwo
bym mógł je dostrzec
I daj mi siłę
bym zdołał po nie nie sięgnąć.

Boże najczystszy
Nie pozwól
bym się własną krwią splamił.

I błagam Boże nie mów,
że pragnę czegoś co nie istnieje.
Błagam nie mów,
że kocham coś złego.

Zniszcz Boże bezradność
wiodącą mnie do piekieł.
I otul przekonaniem
o sensie świata.

Gdzieś, na drugim końcu bezbarwnej tęczy
Ukryłeś paletę moich barw,
Oddałam ci ją dobrowolnie
Bez sprzeciwów
Walki
Skarg.

Złotą skórę zdarłam rozpaczą
Łzami zmyłam błękit z oczu
Biel z zębami wyrwałam bólem
Krzykiem wypłoszyłam czerwień z warg.

Gdzieś na drugim końcu tęczy
Ukryłeś paletę moich barw.
Gdzieś na drugim końcu tęczy
Niszczysz mój jedyny świat.

Przygaś światła
Ucisz krzyki
Nie milcz,
ale ciszy pozwól mówić.
Rozbij szkło na oczach
Rozplącz usta
Usiądź obok
Nie traktuj protekcjonalnie
Bo nie chcę być twym wrogiem, koszmarem, piekłem.

Wiem... [...]

Nie pytam o miłość
Bo chyba nigdy jej nie było.
Patrzę w twe oczy
Przysłonięte kurtyną.
Słucham twych obietnic
W maski ubranych.
Mówisz o uczuciach
W scenariuszu spisanych.

Miłość z potrzeby
Nie jest miłością...

...lecz egoizmem, strachem i ludzką bezradnością.

Nadzieja zadźgana ostrzem prawdy
Kłamstwo nazwane kiedyś miłością
Odebrany sens istnienia
Zabita wola życia
Niespodziewany koniec, który stał się początkiem męki.

Ja...
Zawieszona w przestrzeni własnej wolności
Zraniona przez największe szczęście na ziemi
Uwięziona we wspomnieniach
Porzucona przez miłość
Tonąca w morzu cierpienia

Ustami zamkniętymi wołam o pomoc...

Walczę z Tobą
Stojąc nieruchomo.
Patrzę Ci w oczy
Przez spuszczone powieki
Mówię do Ciebie.
Nie otwierając ust.
Spójrz...
Co człowiek jest w stanie zrobić z człowiekiem
I odejdź pozwalając mi umrzeć,
lub trwaj i patrz jak wegetuję.