Ona.. tak dobrze wszystkim znana
Przez poetów wciąż wymieniana
Wśród słodkich pocałunków szeptana
Przez kochanków ubóstwiana

Dla człowieka jest pragnieniem
Nie rzadko też gorzkim cierpieniem
Pośród samotności wytchnieniem
Ludzkich serc wiecznym złączeniem

Nikt nie wyprze się miłości
Bo ona w sercu odwiecznie gości
Lecz cóż to?
Szukasz miłości na ślubnym kobiercu?
Poszukaj jej wpierw we własnym sercu

Kiedyś...
Jedno oka mgnienie
Wystarczyło to spojrzenie
Pierwsze słowo
Pierwsze tchnienie
Samotności mej zbawienie
Dwoje obcych się spotkało
Jedno z nas tak pokochało

Serca drgnienie
Twe spojrzenie
Kiedyś przyjaźń
Dziś wspomnienie

Kątem oka gdzieś cie widzę
Wzbudzić słowa już się wstydzę

Serca drgnienie
Twe spojrzenie
Kiedyś miłość
Dziś westchnienie

Szybkie czasów są płomienie
Te co bliskich
Spalają w zapomnienie

Lśniąca gwiazda z nieba spadła
Rozjaśniła ciemność Ziemi
Ta co władze królom skradła
Tej co słowo świat odmieni

W wielkiej chwale głos podnosi
Czynem swym rozświetla mroki
Ludziom życie w prawdzie głosi
Ukazuje boskie kroki

Wśród występków tego świata
Wśród chytrości wszelkiej złości
Wszystkich ludzi z sobą brata
Ukazuje sens miłości

Obok Ciebie tutaj gości
Człowiekowi w duszy puka
Czy otworzysz drzwi miłości?
Czy mi powiesz że to tylko serce stuka?

Znam już tego uczucia falę,
która kruszy serca klif ponad miarę,
która wzburzona tonią topi nadzieję,
lecz nigdy tego nie zmienię

Znam już ten żywioł,
który zalewa wspaniałym marzeniem,
który staje się jedynym pragnieniem,
lecz nigdy tego nie zmienię

Tak oto dryfuję swym statkiem płomiennych marzeń
by zderzyć się z falą rzeczywistych zdarzeń.