Nic co było trudne, nie staje się w końcu łatwe . . . Staje się opanowane.

Mój świat jest ciasny i skąpy. Wystarczy, że skoczę, uderzam w sklepienie niebieskie. . . I opadłe gwiazdy swobodnie na szufelkę potrafię zmieść(ić)

Obietnice wyborcze są jak smażenie szpinaku. Na początku pełna patelnia, po wybor... To znaczy wysmażeniu, spokojnie zmieścisz go w literatce.

Wolna wola istnieje?
Czy może jest tak prawdziwa jak ci myślący z cytatu Twaina: "Ludzie nie myślą, ludzie tylko myślą, że myślą".
Może jesteśmy bardziej jak piłka tenisowa odbijana przez dwóch graczy. Piłka, która zdobyła garść świadomości i naiwnie stara się wierzyć, że ma jakiś wpływ na "swój" tor lotu.

Jesteśmy stworzeni z wielu wysp i lądów. Bardzo często są nierównomiernie zasiedlone, niektóre wyssane z życia, wykarczowane bądź przeludnione.
Inne przez własne paranoje, zasiedlane i wykorzystywane przez innych. Są jeszcze takie, które umieją kusić zbyt skromnie i popadają w niebyt, dziczeją, by urodzić takie rośliny i pozwolić takim zwierzętom żyć na ich lądzie, by potem, za ohydną bezradność wyuczoną, nadejść pewnego dnia i nam to boleśnie przypomnieć…
Ale wtedy bojaźliwi werżną się jeszcze głębiej i wzmocnią swoje niedołęstwo życiowe, wspomagając rehabilitację narządu szczątkowego, który „widzi” przeróżne majaki…
I zobaczą planety orbitujące wokół nich, niektóre będą wedle prawa swego przyciągać, inne kusić będą słodkimi mantrami, na skałach swych lądów wyrytymi, jeszcze inne uwodzić magicznymi mgiełkami w których licznie pojawiają się obrazy, scenariusze najlepszej ich wersji siebie. Kolejne, gwarantując obfite wodospady szczęścia miłości i pieniędzy, wybijające ze źródeł kształtem rogi przypominające.

Człowiek nadmiernie ulegający sile pozytywnego myślenia, wygląda trochę jak Maluch z wlepką “demon szybkości”.

Dużo się mówi o tej miłości do siebie, pełnej akceptacji... A co jeśli właśnie tu tkwi problem... Bo może wystarczy się po prostu polubić?

Gdy za działaniem idzie wiara,
służyć ci będzie jak w ciemnościach flara.
A gdy za wiarą działanie idzie…
To tak naprawdę nic wtedy nie idzie.

- ...narobiłeś nam strachu… Ja wymyśliłbym pewnie coś lepszego.

- Tak, wiem - odparłem, pocierając czoło. - „Ja zrobiłbym to lepiej” to dość często spotykana przypadłość.

"Przygody oneironautów"

- Przede wszystkim, ja się z nikim nie łączę. Nie potrzebuję tego. A już na pewno nie tych, którzy dostali się tu czystym przypadkiem.

Ok, ego zabolało. A jak wszyscy wiemy, ból ego czasem jest cięższy do zniesienia, niż otwarte złamanie.

"Przygody oneironautów"

- Żałosny - zaśmiał się kpiąco - to jesteś ty. Pamiętaj, że jestem najlepszym uczestnikiem tej…

Przestałem go słuchać - gdy dochodzi do ego-orgazmu, treść takiej przemowy jest banalnie przewidywalna.

"Przygody oneironautów"

- ...Czasem dochodzi do takiego stopnia wstydu i złości na siebie, że już nie mogę ze sobą wytrzymać. Próbuję oczy…

- Momencik (…). Ja słyszałam tylko o paru ludziach na świecie, którzy umieli sprawnie zarządzać swoimi umysłami: To Budda i Jezus z Nazaretu. Podróżniku - popatrzyła mi głęboko w oczy - miej trochę więcej wyrozumiałości dla siebie.

"Mechanicy zmęczonych umysłów"

Zmiany to droga postępów i poznawania, a nie magiczna iluminacja.

"Mechanicy zmęczonych umysłów"

- O ile piekło istnieje, to trafiają tam również ci, którzy nie mieli szacunku dla własnego życia i ciała, a w trudnych chwilach umieli tylko narzekać i szukać winy w innych - pokręciła z rezygnacją głową i powiedziała, choć już ciszej - nie o to chodzi, by się przez to życie tylko wlec i rozpaczać.

"Mechanicy zmęczonych umysłów"