Minęło wiele dni nim pojawiła się tam ponownie. Minęło niezwykle wiele dni nim na powrót ktoś otworzył klanowe sale. Minęło tak wiele czasu, że zdawało się to niemal niewyobrażalne. Tylko kurz osiadły na półkach, podłodze i wszystkich możliwych przedmiotach nie pozastawiał złudzeń, że czas zatracił się tu sam w sobie.
Ubrana w swój nieodzownie alabastrowy płaszczyk, z mieczem przypiętym do lewego biodra i ujmującym uśmiechem zarysowanym na jasnym obliczu, wyglądała tak samo jakbyście ledwie wczoraj pomachali [...]

Kiedyś założyłam się, że można napisać całą stronę słów, o zaledwie dwóch krokach bohatera/ki, który/a wychodzi na ulicę. Oto co powstało.

Kiedy na wpół senne słońce już z wieczornym firmamentem nieba powoli przykładało promienisty policzek ku wąskiej linii majaczącego w oddali horyzontu, mała tajemnica obudzonego księżyca powoli rozbrzmiewała miękką melodią poznania, by w świetle radosnych uśmiechów zatańczyć przed ciekawskim spojrzeniem uniesionym w niebo. By móc także napawać swoim [...]

Fragment rozdziału pierwszego Księgi Khos’Agil.
[...]nasz Pan po stworzeniu Zdradzieckich Demonów, dnia następnego stworzył ICH. Pierwsze wampiry. Była to trójka, a zwali się: Asmathiel rodu Caballero (Szlachcic), Reiland rodu Streiter (Wojownik) oraz Lilianne rodu Sihirbaz (Magini). Mieli być niewolnikami woli Pomniejszych Demonów, lecz potęga późniejszych założycieli rodów była równa zdrajcom.
Po tchórzliwej ucieczce Shaant'negra z Cienia, Wieczni - bo tak Ich zwano - otrzymali rozkaz by [...]

Zobaczyłem zakurzone meble, obrazy zżarte przez wilgoć. Nie miałem innego wyjścia, jak otworzyć okna i drzwi na oścież. Kiedy to zrobiłem, wiatr zmiótł cały mój dom. Chciałem zachować wspomnienia, uchronić to, co zdobyłem z takim wysiłkiem, ale wszystko zniknęło, a ja byłem pusty niczym step.*
Dowiedziałem się, że zmiany przychodzą jak lekki wiatr, który porusza zasłony o poranku i jak delikatne perfumy pachnące dzikimi kwiatami, ukrytymi w trawie. Nie pytają nas, czy jesteśmy na nie gotowi.**

Wiatr wiał [...]

Czymże jest domostwo stojące na niewielkim wzniesieniu, a otoczone subtelnym bukowo iglastym lasem? Prowadzi do niego ścieżka z równo ułożonych kamieni, na wzór romarskich dróg, którą zgrabnie obrasta przystrzyżona trawa. Kiedyś Asgard był siedzibą najwyższych bogów, dziś? Zwykła posiadłość, do której wstąpisz przez delikatnie kutą, ale wysłużoną już furtkę. Niewielki krągły ganek z harmonijnym, klinowym daszkiem ponad zaokrąglonymi schodami zaprowadzi cię przed jasne dębowe drzwi z niebrzydką kołatką. Z [...]

Zrodzona ze snu cierpienia i łzy żalu.
Zaklęta w ogniu, przychodzi z ciszą.

Tego dnia nie było słonecznie. Promienie nie przebijały się przez okienne zasłony zaglądając w pomieszczenia. Niebo nie było niebieskie i nie zachwycało spokojem. Nie było też pochmurno, mgliście, deszczowo. To jeden z tak zwykłych dni, że aż na samą myśl powinno robić się niedobrze.

Nie była to mała wioska, gdzie dzieci śmieją się biegając boso. Nie było tam chat z drewnianą strzechą, pulchnych dziewek piekących chleb, ani [...]

Rzecz działa się w jednej z tych dzielnic, do których żaden szanujący się obywatel zapewne nigdy by nie zajrzał, gdyby nie zmusiły go do tego te czy inne środki. Jak na mroczną dzielnicę przystało było tam brudno, mokro, a i zapach niezbyt zachęcał do oddychania pełną piersią. Z rzadka w oknach pojawiała się mniej lub bardziej zapijaczona twarz ze śladami niechlubnej przeszłości. Przy Spróchniałej Sośnie - bo teraz to taką właśnie dźwięczną nazwę nosiła pewna karczemna ulica - stał równie, ażeby nie [...]

Wspomnienia to jedyny skarb, jaki posiadamy po minionej chwili. Możemy notorycznie do nich powracać mając pewność, że nikt ich nam nie ukradnie. Pozostaną z nami mimo ulotności chwil. Wspomnienia mają swój ciężar, zapach, smak, ładunek emocji, który niosą, a pamięć to dar, tak jak i przekleństwo.
Natomiast najpiękniejszym wspomnieniem jest to, spisane piórem przyjaźni i opatrzone okładką naszej pamięci. To przygoda, którą pisze życie. Tak, to dobry moment na uśmiech. To my tworzymy ową historię. Ona powstaje już [...]

Nie powiedziałam ci jeszcze tylu rzeczy.

Że nadal śpię z misiem.
Że nigdy nie widziałam wschodu słońca.
Że chciałabym zobaczyć Toskanię,
albo tylko wrzosowiska.
Że śmieję się z horrorów,
jednak sama ich nie oglądam.
Że mam chore serce.
Że tęsknię za ciszą.
Że nie wiem zbyt wiele.
Że boję się żab.
Że spaceruję w deszczu
i tańczę bez muzyki.
Że nie piję mleka.
Że płaczę na filmach.
Że czasami kłamię.
Że boję się podróży.
Że tęsknię za tobą.
Że lubię róże, ale tylko [...]

Tego dnia było ciepło. Chociaż dzisiaj wydaje mi się, że był to środek zimy. Siedziałam na ławce bawiąc się zerwanym kwiatkiem, gdy podszedłeś i uśmiechnąłeś się do mnie. Romar było ciche i spokojnie. Nawet najmniejszy podmuch wiatru nie kołysał liśćmi. Wietrzna Pani tego dnia była chyba bardzo leniwa? Uśmiechnęłam się do Ciebie nieśmiało, bo tylko na tyle zdobyłam się w geście powitania. Ja - jeszcze nic nieznacząca istota, która szukała określenia, a Ty? Dumny Książę kociego miasta. Dlaczego [...]

Z pojedynczych łez szczęścia utkał Ktoś kiedyś muzykę duszy i zamknął ją w spojrzeniu. Innego dnia z promieni uśmiechów porannej rosy ulepił radość przemijającego dnia. Stworzył Ktoś miliony uczuć i przeczuć, aż zapragnął dać życie, zupełnie inne niż wszystkie te, już stworzone.
Powietrze było pierwszym oddechem i najpiękniejszym snem małego dziecka. Ziemię ubrał Ktoś we wczorajsze zmartwienie, a o wodzie nie mówił wcale. Ogień... Ogień zaś powstał po prostu, z przyjaźni. Być może, że z pewnej [...]

Nie wiem, czy do końca można nazwać to opowiadaniem, ale gdzieś tam mam nadzieję, że również takie opowiadania istnieją i moje w pełni zasługuje na owo miano.
Jest to dość skomplikowana historia znajomości dwóch istot, która toczy się oczywiście w świecie i klimacie fantasy. A sam pomysł narodził się w trakcie gry w lotgd.pl, która to jest internetową, opisową grą w przeglądarce. Długo by tłumaczyć :)

Przyjemnej podróży po słowach.

*****

Lekkie i całkiem cienkie wstążki stworzone z płomieni skręcały [...]

Od 2 lutego dni były cudowne, żeby nie powiedzieć, że wyjątkowe i zupełnie niepowtarzalne, a już na pewno nie takie które mogłyby się powtórzyć jeszcze raz. Do pewnego czasu. Przez moją głupotę i naiwną dziecinność. Przez to, że po prostu nie dorosłam i chciałam być jeszcze dzieckiem. Dzieckiem, chociaż w pewnym stopniu. Co się stało? Straciłam faceta, który jest dla mnie wszystkim. Dlaczego? Bo jestem idiotką, po prostu idiotką i nie doceniam tego, co mam, dopóty, dopóki tego nie stracę. Bo widzisz mam te 19 [...]