Wierzymy w to, co zapisali inni, wierzymy w to, co namalowali inni, wierzymy w to, co widziało tak wielu przed nami, a czego nie widział nigdy nikt z nas ani nikt nam wcześniej znany. Bogowie powinni objawiać się od czasu do czasu, pokazując sens w naszych wszelkich dążeniach. A jeżeli nie chcą tego zrobić, jeżeli są zbyt leniwi, uparci i dumni, to niech nie dziwią się, kiedy bez wyrzutów sumienia zerwiemy kolejne jabłko, jabłko które to okazało się własną wolą, lepszą od raju, a które teraz okaże się wiedzą, lepszą od bogów i ich życia wiecznego.

Jednak on, jak i jego inni uczniowie, jeżeli w ogóle można ich tak nazwać... Nikt nigdy nie był dla Zerona uczniem, jednak on dla wielu był nauczycielem, i śpieszył z kolejną radą. Złapał go za rękę tak, aby przestała się trząść i spojrzał mu w oczy.
-Boisz się?
-Tak...
-Niby czego? Że staniesz się taki jak on? Że ogarnie cię nienawiść? Że będą męczyć cię koszmary? Że nie dasz rady?
Nastąpiła cisza, jednak nie przez to że Abelai musiał się zastanowić. Cisza nastąpiła dlatego, że nie mógł on wyksztusić z siebie żadnego słowa, ani nawet przełknąć śliny.
-Chyba wszystko naraz...
-A więc zrób to z zimną krwią. Nie musi cię to męczyć, nie musisz czuć nienawiści, smutku, radości. Nie musisz [...]